дзі́рка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. дзі́рка дзі́ркі
Р. дзі́ркі дзі́рак
Д. дзі́рцы дзі́ркам
В. дзі́рку дзі́ркі
Т. дзі́ркай
дзі́ркаю		 дзі́ркамі
М. дзі́рцы дзі́рках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

павыдзёўбваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Выдзеўбці ўсё, многае.

П. дзіркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паклява́ць², -лю́ю, -лю́еш, -лю́е; -лю́й, -лява́ны; незак., што.

Абтыкаць пазы, дзіркі пакуллем.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрасвідро́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Прасвідраваць усё, многае.

П. дзіркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папракру́чваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Пракруціць у многіх месцах (дзіркі і пад.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

папрагрыза́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.

Прагрызці што-н. у многіх месцах.

Мышы папрагрызалі дзіркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

жыга́ла, -а, мн. -ы, -га́л, н. (разм.).

Металічны востры прут, якім прапякаюць дзіркі ў дрэве, косці.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

павысвідро́ўваць, -аю, -аеш, -ае; -аны; зак., што.

Высвідраваць у многіх месцах або многа чаго-н.

П. дзіркі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ла́піць, ла́плю, ла́піш, ла́піць; ла́плены; незак., што (разм.).

Зашываць дзіркі, ставіць латкі на чым-н.

Л. бялізну.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзіра́вець

‘набываць дзіркі’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. дзіра́вее дзіра́веюць
Прошлы час
м. дзіра́веў дзіра́велі
ж. дзіра́вела
н. дзіра́вела
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзіра́веючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)