С’я́чык старое ’брошка’ (Сл. Брэс., Сакал.). Магчыма, вытворнае ад с’яць ’ззяць, зіхацець’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ту́халь ‘тухляціна’ (Вушац. сл., Адм.), ту́хлік ‘нешта пратухлае’ (Касп.). Вытворнае ад тухлы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Баля́ска ’драбіны’ (Булг.). Вытворнае ад баля́са (гл.). Першапачаткова меліся на ўвазе перакладзіны (балясы) драбін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пры́прат ’спрат, сховань’ (навагр., Сл. ПЗБ). Вытворнае ад *прыпратаць < пратаць (гл.). Параўн. спрат (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скра́дка ‘схованка’ (Мат. Гом.). Вытворнае ад скрада́ць ‘красці’, скрада́цца ‘падкрадацца’ (Ласт.), гл. крадком, красці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Душа́цца ’бажыцца, прысягацца’ (Нас.), душа́нне ’бажба’ (Касп.). Відавочна, вытворнае ад душа́ (першапачаткова ’бажыцца, прысягацца душой’).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Кле́ндар ’клышаногі чалавек’ (ТС). Гл. клендаты. Вытворнае на -ар ад прыметніка (Сцяцко, Афікс. наз., 95).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Саландзі́ць (языком) ’гаварыць недарэчна’, салэ́ньдзіць ’многа, несупынна гаварыць’ (Сл. ПЗБ). Вытворнае ад ланда, ландзіць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Расцяцёха (растетёха) ’тоўстая непаваротлівая жанчына’ (Растарг.). Вытворнае ад тетёхать ’няньчыць’ (гл. цяцёхаць), што да гукапераймальнага цёх (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вастры́ць ’вастрыць’. Рус. остри́ть, укр. гостри́ти, чэш. ostřiti і г. д. Слав. *ostritiвытворнае ад *ostrъ. Гл. во́стры.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)