вытворнае - Пошук

вытво́рнае

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытво́рнае сущ., в разн. знач. произво́дное

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытво́рны

прыметнік, адносны

	адз.			мн.
	м.	ж.	н.	-
Н.	вытво́рны	вытво́рная	вытво́рнае	вытво́рныя
Р.	вытво́рнага	вытво́рнай вытво́рнае	вытво́рнага	вытво́рных
Д.	вытво́рнаму	вытво́рнай	вытво́рнаму	вытво́рным
В.	вытво́рны (неадуш.) вытво́рнага (адуш.)	вытво́рную	вытво́рнае	вытво́рныя (неадуш.) вытво́рных (адуш.)
Т.	вытво́рным	вытво́рнай вытво́рнаю	вытво́рным	вытво́рнымі
М.	вытво́рным	вытво́рнай	вытво́рным	вытво́рных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

вытво́рны, -ая, -ае.

Утвораны ад іншага.

Вытворная велічыня.

Вытворнае слова.

В. тэрмін.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вытво́рны

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, субстантываваны, ад’ектыўнае скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фено́л, -у, м.

Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, араматычны вуглевадарод; карболавая кіслата.

|| прым. фено́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

произво́дное сущ., в разн. знач. вытво́рнае, -нага ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вытво́рны, ‑ая, ‑ае.

Утвораны ад іншых форм, велічынь і пад. Вытворнае слова. Вытворная велічыня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэрыва́т, ‑у, М ‑ваце, м.

Спец. Вытворнае ад чаго‑н. пярвічнага, больш агульнага. Нітрабензол — дэрыват бензолу.

[Ад лац. derivatus — адведзены.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фено́л, ‑у, м.

Арганічнае злучэнне, вытворнае бензолу, якое выкарыстоўваецца для дэзінфекцыі, пры вырабе сінтэтычных смол, выбуховых рэчываў і пад.

[Ад грэч. phainō — асвятляю і лац. oleum — алей.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Verbum