адшпілі́цца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -пі́ліцца; зак.

1. Стаць непрышпіленым, адкалоцца.

Значок адшпіліўся.

2. Расшпіліцца, выпасці з пятлі.

Гузік адшпіліўся.

|| незак. адшпі́львацца, -аецца і адшпіля́цца, -я́ецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

навысыпа́цца, ‑аецца; зак.

Высыпацца, выпасці, вываліцца ў нейкай колькасці. Навысыпалася жыта з мяшка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перакульба́чыцца (пырыкульба́чытыся) ’перакуліцца’ (кобр., Жыв. сл.). Да пера- і кульба́ка 1 (гл.). Першапачаткова абазначала ’выпасці з сядла’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вы́пасть сов., в разн. знач. вы́пасці, мног. павыпада́ць;

из кни́ги вы́пало письмо́ з кні́гі вы́пала пісьмо́;

вы́пал снег вы́паў снег;

вы́пало ему́ сча́стье вы́пала яму́ шча́сце;

жре́бий вы́пал ему́ жэ́рабя вы́пала яму́ (на яго́);

◊

вы́пасть на до́лю вы́пасці на до́лю;

вы́пасть из по́ля зре́ния вы́пасці з по́ля зро́ку, вы́пасці з во́ка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

вы́трасціся, ‑трасецца; пр. вытрасся, ‑траслася; зак.

Выпасці, высыпацца ад трасення. Сена вытраслася з воза.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павыпада́ць, 1 і 2 ас. адз. не ўжыв., -а́е; -а́ем, -а́еце, -а́юць; зак.

Выпасці адкуль-н. — пра ўсё, многае або ўсіх, многіх.

Шыбы павыпадалі ад выбухаў.

Птушаняты павыпадалі з гнязда.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

адшпілі́цца, ‑шпіліцца; зак.

Стаць непрышпіленым; расшпіліцца. Каўнер адшпіліўся. // Выпасці з пятлі; разняцца. Гузік адшпіліўся. Кнопка адшпілілася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́ламацца, ‑міцца; зак.

Зламаўшыся, выпасці, выняцца. Зачапілі [матросы клетку] за краты, але ледзь клетка кранулася — некалькі прэнтаў выламалася. Маўр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́кінуцца, -нуся, -нешся, -нецца; -нься; зак.

1. Кінуцца ўніз адкуль-н.

В. з акна.

2. Вываліцца, выпасці адкуль-н.

Кош выкінуўся з воза.

|| незак. выкіда́цца, -а́юся, -а́ешся, -а́ецца і выкі́двацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выпадзе́нне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле дзеясл. выпасці (у 3 знач.).

2. Знікненне, страта. Выпадзенне валасоў. Выпадзенне зычных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)