скамаро́х, ‑а,
1. У Старажытнай Русі і ў пазнейшы час — вандроўны акцёр.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скамаро́х, ‑а,
1. У Старажытнай Русі і ў пазнейшы час — вандроўны акцёр.
2.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заклі́каць, ‑клі́чу, ‑клі́чаш, ‑клі́ча;
1. Паклікаць, запрасіць прыйсці куды‑н.
2.
закліка́ць, ‑а́ю, ‑а́еш, ‑а́е.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ле́пшы, ‑ая, ‑ае.
1.
2.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абысці́ся, абыдуся, абыдзешся, абыдзецца;
1. Задаволіцца тым, што ёсць; знайсці выйсце са становішча, абмяжоўваючыся наяўнымі сродкамі.
2. Так ці інакш паставіцца да каго‑, чаго‑н., выявіць пэўныя адносіны.
3. Выклікаць пэўныя расходы, страты; каштаваць.
4. Закончыцца добра, без непрыемнасцей; уладзіцца.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пан ’уладальнік маёнтка, памешчык (у дарэвалюцыйнай Расіі і ў капіталістычных краінах; асоба, якая належала да прывілеяваных (чыноўных, арыстракратычных) слаёў грамадства дарэвалюцыйнай Расіі’. Па́ни, пане́нка, па́ня, па́нскі, па́ні‑ма́тка, панава́ць, па́ніцца ’жыць па-панску, гультайнічаць’. З
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
раён, ‑а,
1. Частка тэрыторыі, якая складае адзінае цэлае ў якіх-небудзь (эканамічных, геаграфічных і пад.) адносінах.
2. Месца, прастора, у межах якіх адбываецца якое‑н. дзеянне або на якое распаўсюджваецца дзеянне чаго‑н.
3. Адміністрацыйна-тэрытарыяльная адзінка ў СССР у складзе вобласці, краю, рэспублікі, аўтаномнай вобласці, аўтаномнай
[Фр. rayon.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)