пабляя́ць, ‑яе; зак.

Бляяць некаторы час. Авечка пабляяла і сціхла.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мерыно́с, ‑а, м.

Парода танкарунных авечак, а таксама авечка гэтай пароды.

[Ісп. merinos.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

танкару́нны, ‑ая, ‑ае.

З тонкім руном, з тонкай шэрсцю. Танкарунная авечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заблу́дший (беспутный) разг. аблу́дны;

◊

заблу́дшая овца́ аблу́дная аве́чка.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

курдзю́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да курдзюка; з курдзюком. Курдзючная авечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аўцама́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Р мн. ‑так; ж.

Авечка, якая дае прыплод.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аблу́дны, ‑ая, ‑ае.

Абл.

1. Які далёка зайшоў у сваіх памылках, збіўся з правільнай жыццёвай дарогі.

2. Ілжывы, няправільны, памылковы. Аблудны шлях. □ Ён [Богут] выступае ў добрай ролі, Каб перавыхаваць народ Ды навучыць яго парадку, з дарог аблудных скіраваць... Колас.

•••

Аблудная авечка гл. авечка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

забляя́ць, ‑яе; зак.

Пачаць бляяць. // Прабляяць. Недзе зусім блізка забляяла авечка, потым закрычалі гусі. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ко́тная,

Цяжарная (пра авечку, казу). Авечка аказалася котная, як відаць, гаспадар пакідаў яе на племя. Паслядовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прабляя́ць, ‑бляе; зак.

1. Абазвацца бляяннем (пра авечку, казу).

2. Бляяць некаторы час. Авечка прабляяла ўсю ноч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)