кру́чча, ‑а, н., зб.

Крукі. Абвісае кручча, якім сашчэплены паміж сабою вагоны. Лынькоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

люфт, ‑у, М ‑фце, м.

Зазор паміж часткамі машыны. Люфт рулявога кола аўтамабіля.

[Ням. Luft — паветра.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжпаро́дны, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі пародамі (раслін, жывёлы). Міжнароднае скрыжаванне.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

міжро́давы, ‑ая, ‑ае.

Спец. Які адбываецца паміж рознымі родамі (раслін, жывёлы). Міжродавыя скрыжаванні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

напаўва́дкі, ‑ая, ‑ае.

Не зусім вадкі, сярэдні паміж вадкім і цвёрдым. Напаўвадкая ежа.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

перадзяўбці́ся, ‑бецца; зак.

Разм. Падзяўбціся паміж сабой або з усімі, многімі. Перадзяўбліся пеўні.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разло́жны, ‑ая, ‑ае.

З разложыстай кронай. Паміж ліп разложных Прытуліўся дом убога. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

трыганаме́трыя, ‑і, ж.

Раздзел геаметрыі, які вывучае суадносіны паміж старанамі і вугламі трохвугольніка.

[Ад грэч. trigonon — трохвугольнік і metreō — вымяраю.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цвіндэ́к, ‑а, м.

Памяшканне паміж дзвюма палубамі судна, прызначанае для каманды, пасажыраў, грузаў.

[Англ. tween-deck.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Прымі́ж, прымі́ш ’паміж’ (Бяльк.; в.-дзв., Сл. ПЗБ), пры́меж ’між’ (Нас.). Прэфіксальнае да між 1 (гл.) < прасл. *medji (ЭССЯ, 18, 48–49, толькі са ст.-бел. адпаведнікамі; ЕСУМ, 3, 472); сінонім аг.-бел. памі́ж. Параўн. аналагічныя рус. смал. при́миж ’між, паміж’, варонеж. прими́ж ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)