афарысты́чны, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы афарызму, падобны да яго; які мае ў сабе афарызмы. Байка — жывое, цікавае, фабульнае апавяданне, напісанае афарыстычнай мовай.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэманалагі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дэманалогіі. Вобразы беларускіх чарцей падобны да намаляваных у рускіх дэманалагічных паданнях і апавяданнях. Гарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

іго́льчаты, ‑ая, ‑ае.

1. Падобны з выгляду да іголкі. Ігольчатыя лісточкі. Ігольчаты крышталь.

2. Забяспечаны іголкай, іголкамі. Ігольчатае ружжо. Ігольчаты цыліндр.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

лайдакава́ты, ‑ая, ‑ае.

Разм. неадабр. Гультаяваты, чым‑н. падобны на лайдака. Сябраваць з гэтым непаседлівым, крыху лайдакаватым Антосем .. [Васілю] не хацелася. Кулакоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

то́есны, ‑ая, ‑ае.

Зусім падобны, аднолькавы, такі ж. Тоесныя ўмовы. Тоесныя з’явы. □ Родная зямля, родны край — паняцці ў Багдановіча тоесныя. Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фракту́ра, ‑ы, ж.

1. У медыцыне — пералом.

2. У паліграфіі — адзін з відаў гатычнага шрыфту. // Спец. Почырк, падобны на гатычны шрыфт.

[Ад лац. fractura — надлом.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

херуві́мскі, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да херувіма.

2. перан. Разм. Які адрозніваецца знешняй прыгажосцю; падобны да херувіма. Херувімскі выгляд.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

цыганава́ты, ‑ая, ‑ае.

Падобны на цыгана. Другі [хлопец] — цыганаваты, кучаравы, з сухарлявай, загарэлай патыліцай, на якой цёмна ільснілася западзінка-равок. М. Стральцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

несообра́зный

1. нязго́дны (з чым); неадпаве́дны (чаму);

2. (нелепый) недарэ́чны; (бессмысленный) бязглу́зды;

ни с чем несообра́зный ні на што не падо́бны.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

*Лыкава́ты, лыкова́тый ’нятлусты (пра сала, мяса)’ (лун., Шатал.). Да лы́ка 1. Матывацыя: ’валакністы, жылісты, падобны цвёрдасцю да лыка’, як тураў. лыкова́ты ’мачалісты’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)