Verbum

трохгра́нны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае тры грані. Трохгранны напільнік.

2. Спец. Які ўтвораны перасячэннем трох граней, што праходзяць цераз адну кропку. Трохгранны вугал.

трохшлю́бны, ‑ая, ‑ае.

1. Які тры разы ўступаў у шлюб або знаходзіўся адначасова ў трох шлюбах.

2. Які паходзіць ад трох шлюбаў. Трохшлюбныя дзеці.

пабядне́ць, ‑ею, ‑ееш, ‑ее; зак.

Стаць бедным, бяднейшым. [Халуста:] — Думаеш, пан пабяднее, калі ты з яго шкуры тры галаскі адарвеш! Ліха матары яго! Цэлы будзе! Чарнышэвіч.

насушы́ць, ‑сушу, ‑сушыш, ‑сушыць; зак., чаго.

Высушыць нейкую колькасць чаго‑н. Насушыць грыбоў. Насушыць дроў. □ За ракою — паплавы, Мурагі... Насушылі мы травы Тры стагі. Муравейка.

папрыгажэ́ць, ‑эю, ‑зеш, ‑ае; зак.

Стаць прыгажэйшым. За тры гады Даша падрасла і папрыгажэла. Асіпенка. Разросся горад над Пінай, паглынуў ваколіцы, упарадкаваўся, папрыгажэў. В. Вольскі.

папяро́чнік, ‑а, м.

Памер у шырыню, дыяметр. [Егер] бярэцца за свой стальны метр і, прыклаўшы яго да зрэзу, абвяшчае: — Дваццаць тры сантыметры ў папярочніку!.. В. Вольскі.

бузацёр, ‑а, м.

Разм. Задзіра, скандаліст. [Кашын:] — І не спадзявайся [Аляксееў], што калі два-тры бузацёры плявузгаюць нешта на мяне, то я ўжо і не начальнік. Карпаў.

карамбо́ль, ‑ю, м.

У більярднай гульні — рыкашэтны ўдар шара, які адскочыў ад другога шара, па трэцяму. // Більярдная гульня ў тры шары з прымяненнем такога ўдара.

[Фр. carambole.]

адмало́ць, ‑мялю, ‑мелеш, ‑меле; зак.

1. Папрацаваць пэўны час, мелючы што‑н. Адмалоў тры дні запар.

2. Адпрацаваць на мліве.

3. Скончыць малоць. Млын адмалоў.