Verbum

вы́варацень, ‑ратня, м.

Вывернутае з коранем дрэва. Дрэвы ляжалі плазам адно на адным, віселі на суччах, горбіліся вываратнямі, каранямі, галлём. Сачанка.

адназярня́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Спец. Культурны і дзікарослы від полбы, які мае ў каласку адно зярнятка.

антыно́мія, ‑і, ж.

Спец. Супярэчнасць паміж двума палажэннямі, якія ўзаемна выключаюць адно аднаго і ў той жа час прызнаюцца аднолькава правільнымі.

[Грэч. antinomia.]

злучо́к, ‑чка, м.

Арфаграфічны знак (-), які злучае два словы ў адно; дэфіс, напрыклад: дзе небудзь, школа-інтэрнат, па-новаму, жоўта-зялёны.

зяхну́ць, ‑ну, ‑неш, ‑не; ‑нём, ‑няце; зак.

Аднакр. да зяхаць. Згас стары дзядок без болю, Раз ці два адно зяхнуў. Колас.

ко́кат, ‑а, М ‑каце; мн. какаты́, ‑о́ў; м.

Абл. Адгалінаванне (адно або некалькі) ад асноўнага ствала дрэва. Дуб на тры какаты.

назганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; зак., каго.

Сагнаць у адно месца вялікую колькасць каго‑н. Тым часам людзей пазганялі паўнюткую хату. Чорны.

назліва́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., чаго.

Адліваючы або зліваючы ў адно месца, наліць нейкую колькасць чаго‑н. Назліваць вяршкоў з малака.

павысыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

Выслаць адно за другім усё, многае або ўсіх, многіх. Павысылаць пасылкі. Павысылаць дазоры наперад.