ве́села нареч., безл., в знач. сказ. ве́село;

в. гавары́ць — ве́село говори́ть;

нам было́ в. — нам бы́ло ве́село

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пры́свіст, -ту м., в разн. знач. при́свист;

салаўі́ны п. — соловьи́ный при́свист;

гавары́ць з ~там — говори́ть с при́свистом

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

наперако́р

1. нареч. напереко́р;

гавары́ць н. — говори́ть напереко́р;

2. предлог с дат. напереко́р;

н. стыхі́і — напереко́р стихи́и

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дадзе́ць, ‑дзену, ‑дзенеш, ‑дзене; зак.

Разм. Даняць, дапячы. Добра ўмеў гаварыць Андрэй, знаў, як дадзець да нутра. Зарэцкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

го́ласна, прысл.

Уголас, не шэптам. Голасна чытаць. // Гучна, моцна. Малатарня гула, і таму гаварыць прыйшлося ненатуральна голасна. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

называ́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да назваць.

•••

Называць рэчы сваімі імёнамі — гаварыць прама, адкрыта аб кім‑, чым‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

непрысто́йнасць, ‑і, ж.

1. Якасць непрыстойнага. Непрыстойнасць паводзін.

2. Непрыстойна ўчынак, непрыстойныя словы. Не дапускаць непрыстойнасцей. Гаварыць непрыстойнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пы́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Невыразна, неразборліва гаварыць. [Чарнавус:] Пыкаюць, мыкаюць, вочы ўбок адводзяць... Нічога не разбяру. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

чэрававяшча́нне, ‑я, н.

Здольнасць гаварыць, не рухаючы губамі, калі здаецца, што гукі ідуць быццам з жывата, з чэрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аняме́лы, -ая, -ае.

І. Які стаў нямым, страціў здольнасць гаварыць.

2. Які стаў нерухомым.

А. стан.

3. Ціхі, пазбаўлены якіх-н. гукаў.

Анямелае поле.

4. Які страціў адчувальнасць, здранцвелы.

Анямелыя ногі.

|| наз. аняме́ласць, -і, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)