марахо́дны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да мараходства, звязаны з мараходствам. Мараходнае вучылішча. Мараходныя якасці судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ры́скаць, ‑ае; незак.

Спец. Ухіляцца ад курсу то ў адзін, то ў другі бок (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэфрыжэра́тарны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэфрыжэратара; забяспечаны рэфрыжэратарам. Рэфрыжэратарная машына. Рэфрыжэратарная ўстаноўка. Рэфрыжэратарнае судна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ту́ер, ‑а, м.

Рачное самаходнае судна для праводкі іншых суднаў на ўчастках з вялікімі скорасцямі цячэння.

[Фр. touer]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

шварто́ў, ‑това, м.

Трос або ланцуг для прывязвання судна да прычальных прыстасаванняў. Прымацаваць швартовамі. Аддаваць швартовы.

[Ад гал. zwaartouw.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

швертбо́т, ‑а, М ‑боце, м.

Паруснае аднамачтавае спартыўнае судна лёгкай канструкцыі з высоўным кілем. Кіраваць швертботам.

[Ням. Schwertboot.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

штылява́ць, ‑люю, ‑люеш, ‑люе; зак. і незак.

Стаць (стаяць) без руху з-за штылю (пра судна).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Лы́жбы ’лыжы’ (Сцяшк.), лы́жвы ’тс’ (зэльв., Сцяц. Словаўтв.; ТС), укр. ли́жва ’лыжа’, рус. лы́жва ’судна на Дняпры, Бугу, Прыляці’ (Даль), польск. łyżwa, łyżwy і łyżba ’лыжы’, ’палоззе ў санях’, ’вузкія, жалезныя палазы для каўзання на лёдзе’, ст.-польск. łyżwy ’пантоны’, тыкацінск. ’судна для перавозкі збожжа’ — да прасл. паўн. lyži, lyžьve > лы́жы (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

камандзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Начальнік вайсковай часці, падраздзялення, ваеннага судна.

К. палка.

К. крэйсера.

2. Пра таго, хто любіць камандаваць, аддаваць загады (разм.).

Развялося тут камандзіраў!

|| прым. камандзі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

рэфрыжэра́тар, -а, мн. -ы, -аў, м. (спец.).

1. Частка халадзільнай машыны, у якой за кошт выпарэння вадкасці падтрымліваецца нізкая тэмпература, ахаладжальнік.

2. Судна, вагон або аўтамабіль, забяспечаныя халадзільнымі ўстаноўкамі.

|| прым. рэфрыжэра́тарны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)