ту́ер, ‑а, м.

Рачное самаходнае судна для праводкі іншых суднаў на ўчастках з вялікімі скорасцямі цячэння.

[Фр. touer]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)