су́дна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. су́дна су́дны
Р. су́дна су́днаў
Д. су́дну су́днам
В. су́дна су́дны
Т. су́днам су́днамі
М. су́дне су́днах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

су́дна², -а, мн. -ы, -аў, м.

Пасудзіна для спаражнення, якая даецца ляжачым хворым.

|| прым. су́днавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́дна¹, -а, мн. -ы, -аў, н.

Плавальнае збудаванне, прызначанае для транспартных, тэхнічных, навуковых і ваенных мэт.

Марское с.

Гандлёвае с.

|| прым. су́днавы, -ая, -ае.

С. рухавік.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

су́дна I ср. (корабль) су́дно

су́дна II ср. (больничный сосуд) су́дно

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

су́дна ​1, ‑а, н.

Плавальнае збудаванне, прызначанае для транспартных, тэхнічных, навуковых і ваенных мэт. Судна на падводных крылах. □ Непадалёк, за эстакадай прайшло ваеннае патрульнае судна берагавой аховы. Лынькоў. Да ракеты набліжалася многа суднаў — беласнежныя яхты, лёгкія катэры, глісеры, маторныя лодкі. Гамолка.

су́дна ​2, ‑а, н.

1. Пасудзіна для спаражнення, якая падаецца ляжачым хворым. Падкладное судна.

2. Абл. Вядро. Ідучы вуліцай, Глушкевіч убачыў, як насустрач яму ад студні набліжалася рослая жанчына з суднамі вады. Дуброўскі. І пасля на працы, ўсюды Пасаблялі хто ў чым: То суцешаць Кацярыну, То ёй песню запяюць, То сажнуць яе часціну, То ёй судны паднясуць. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

судна

т. 15, с. 251

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

су́дна​I н (для плавання) Schiff n -(e)s, -e;

су́дна з ве́тразем Ségelschiff n;

вае́ннае су́дна Kríegsschiff n;

нафтаналіўно́е су́дна Tánkschiff n, Tánker m -s, -;

насыпно́е су́дна Schüttgutfrachtschiff n, Schüttgutfrachter m -s, -;

грузаво́е су́дна Fráchtschiff n, Fráchter m;

пасажы́рскае су́дна Fáhrgastschiff n;

гандлёвае су́дна Hándelsschiff n;

кітабо́йнае су́дна Wálfangschiff n;

рыбало́ўнае су́дна Fischeréifahrzeug n -(e)s;

мы́тнае су́дна Zóllwachtschiff n;

су́дна на падво́дных кры́лах Trágflügelschiff n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

су́дна​II н мед (для ляжачых хворых) Béttpfanne f -, -n; Schíeber m -s, -

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Су́дна ’плавальны сродак’, ’вядро’ (ТСБМ), судно́ ’пасудзіна’ (Нас., Сл. ПЗБ, Ян., Мат. Гом., Касп., Бяльк.), ’карабель’ (Сл. ПЗБ), ’вымя ў каровы’ (віц., Жыв. св.), ст.-бел. судно ’лодка, карабель’ (XV ст., КГС). Рус. су́дно ’судна; пасудзіна’, смал. ’вымя ў каровы’, ст.-рус. судьно ’судна; лодка’. Дэрыват з суф. ‑н‑ ад суд (гл. суды). Фасмер (3, 796) слова ў значэнні ’судна, лодка’ параўноўвае з франц. vaisseau ’карабель’ ад лац. vasscellum ’маленькая пасудзіна’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

су́дна-год

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. су́дна-год су́дна-гады́
Р. су́дна-го́да су́дна-гадо́ў
Д. су́дна-го́ду су́дна-гада́м
В. су́дна-год су́дна-гады́
Т. су́дна-го́дам су́дна-гада́мі
М. су́дна-го́дзе су́дна-гада́х

Крыніцы: tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)