ваўкарэ́з, ‑а, м.

1. Тое, што і ваўкадаў.

2. Разм. Ужываецца як лаянкавае слова ў дачыненні да сабакі, каня.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расскака́цца, ‑скачуся, ‑скачашся, ‑скачацца; зак.

Разм.

1. Захапіўшыся скокамі, пачаць многа скакаць.

2. Скачучы, набраць большую скорасць (пра каня).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

нагру́днік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Невялікі фартух або частка фартуха, якая закрывае грудзі пры ядзе.

Дзіцячы н.

2. Частка конскай збруі, якую надзяваюць на грудзі каня.

3. Частка сярэдневяковых даспехаў у выглядзе шчытка або панцыра, які засцерагаў грудзі.

Рыцарскі н.

Засцерагальны н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

шляя́, -і́, мн. шле́і і (з ліч. 2, 3, 4) шляі́, шлей, ж.

1. Частка збруі, рэмень, які прымацаваны двума канцамі да хамута, агібае ўсё тулава каня і падтрымліваецца папярочнымі рамянямі.

2. У парнай запрэжцы: шырокая лямка, якая замяняе хамут.

|| прым. шле́йны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Крэміна́ ’баразснка ў зубе каня’ (ТС). Да крама. крамка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

загры́зці сов.

1. загры́зть;

ваўкі́ ~злі каня́ — во́лки загры́зли ло́шадь;

2. перен., разг. (замучить придирками) загры́зть, съесть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падхво́снуць сов., прям., перен., разг. подхлестну́ть, подстегну́ть;

п. каня́ — подхлестну́ть (подстегну́ть) ло́шадь;

п. адстаю́чых — подхлестну́ть (подстегну́ть) отстаю́щих

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

намо́рднік, ‑а, м.

1. Раменная сетка, якая надзяваецца на морду сабак або іншых жывёл. [Дог] стаяў спакойна, дасягаючы амаль да пояса нізкаросламу ад’ютанту, высока ўзняўшы сваю тупую, звязаную наморднікам морду. Самуйлёнак.

2. Папярочны рэмень аброці, які ідзе па пераноссю каня. Вартавы ўзяў каня за наморднік і пацягнуў на самы край дарогі. Кавалёў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

на́гінкам, прысл.

Абл. Сагнуўшыся. [Даніла] ля сваіх варот прыпыніў каня, узваліў на плечы пень і нагінкам панёс яго ў двор. Капыловіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падшле́мнік, ‑а, м.

Шапка, якая надзяваецца пад каску, шлем. [Андрэй] наставіў каўнер, паправіў шарсцяны падшлемнік.. і хутчэй пагнаў каня. М. Ткачоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)