прудово́й са́жалкавы; ста́вавы, стаўко́вы;
прудово́е хозя́йство са́жалкавая гаспада́рка;
прудова́я вода́ са́жалкавая вада́;
прудова́я ры́ба са́жалкавая ры́ба.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
змыць, змы́ю, змы́еш, змы́е; змы́ты; зак., што.
1. Мыццём ліквідаваць, зняць.
З. з сябе пот.
З. сваю віну (перан.).
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Знесці (вадой, цячэннем).
Вада змыла бярвенне.
|| незак. змыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. змыў, змы́ву, м. (спец.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
абцячы́, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -цячэ́; зак.
1. каго-што. Абагнуць, абысці сваім цячэннем.
Рака абцякла вёску з абодвух бакоў.
2. Сцячы з чаго-н. мокрага (пра вадкасць).
Вада абцякла з адзення.
|| незак. абцяка́ць, -а́е.
|| наз. абцяка́нне, -я н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
хлы́нуць, 1 і 2 ас. не ўжыв., -не; зак.
1. Паліцца з сілай, патокам.
Хлынула вада.
Кроў хлынула з носа.
2. Імкліва накіравацца куды-н. вялікай масай.
Людзі хлынулі ў адчыненыя дзверы.
3. перан. З’явіцца ў вялікай колькасці.
У майстэрню хлынулі заказы.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ста́вавы, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ставаў. Стававы іл. Стававая вада. // Які жыве ў ставах. Стававая рыба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Пы́па дзіц. ’вада’ (Клім.). Гукаперайманне, гл. пу́па, пі́па ’тс’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Жывато́к ’крынічнае месца’ (жыт., Яшкін), ’часовае русла ракі’ (палес., Талстой, Геогр.), жывато́чына ’крынічнае месца’, (слаўг., Яшкін). Укр. палес. жывотьок ’дрыгва’, животочина ’крыніца’ (Лысенка, СПГ). Ц.-слав., ст.-рус. животочьный ’жыватворны, цудадзейны’, ст.-рус. животекущий (аб вадзе). Жывая вада мае знач ’цякучая, крынічная вада’, а таксама казачнае ’цудадзейная вада’. Талстой (Геогр., 186) этымалагізуе жываток ад жывы і ток ’цячэнне’; гэта не выклікае пярэчанняў. Гл. яшчэ жывавод.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дзеся́ты, ‑ая, ‑ае.
Ліч. парадк. да дзесяць. Дзесяты нумар. Дзесяты кіламетр. Дзесятага лютага.
•••
Да дзесятага поту гл. пот.
Дзесятая вада на кісялі гл. вада.
(І) дзесятаму заказаць гл. заказаць.
На дзевятым небе гл. неба.
Праз дзесятыя рукі гл. рука.
Пятае цераз дзесятае; з пятага на дзесятае гл. пяты.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
усто́яць, устою, устоіш, устоіць; зак.
Разм. Тое, што і устаяць. Але нельга было ўстояць перад спакусаю — пакупацца ў Нёмане. Колас. Ступаю на лёд. І не магу ўстояць: мае ногі коўзаюцца — адна ўлева, другая ўправа, і мяне як хто збівае на дол. Лупсякоў.
•••
Вада не ўстоіць на кім гл. вада.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)