тэ́хнікумаўскі разг. (имеющий отношение к техникуму) те́хникума;

т. інтэрна́т — общежи́тие те́хникума

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

абязлю́дзелы, ‑ая, ‑ае.

Які стаў бязлюдным, пустэльным. Абязлюдзелы інтэрнат. □ Вецер халодны скуголіць Над абязлюдзелым полем. Глебка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

злучо́к, ‑чка, м.

Арфаграфічны знак (-), які злучае два словы ў адно; дэфіс, напрыклад: дзе небудзь, школа-інтэрнат, па-новаму, жоўта-зялёны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дзяво́чы, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да дзяўчыны; які належыць дзяўчыне, дзяўчатам, уласцівы ім. Дзявочыя гады. Дзявочая сукенка. Дзявочы голас. Дзявочы інтэрнат. Дзявочая прыгажосць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бу́рса, ‑ы, ж.

Інтэрнат для навучэнцаў духоўных навучальных устаноў у 18 ст. і першай палове 19 ст., а таксама гэтыя навучальныя ўстановы (духоўнае вучылішча, семінарыя).

[Польск. bursa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

раскружы́цца, ‑кружуся, ‑кружыюся, ‑кружыцца; зак.

Пачаць хутка кружыцца. Куды і стома дзелася ў брыгадзіра! Падхапіў дзяцей, раскружыўся — аж пазайздросцілі хлопцы, лена плетучыся за ім у інтэрнат. Мыслівец.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

тэ́хнікумаўскі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які мае адносіны да тэхнікума; належыць яму. Тэхнікумаўскі інтэрнат. □ Распрануты да паясніцы, я шыбаваў па вясковай вуліцы і з удзячнасцю ўспамінаў тэхнікумаўскага выкладчыка фізвыхавання. Нядзведскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

бессяме́йны, ‑ая, ‑ае.

Які не мае сям’і. Гаспадарку [Паўла Рудзіна] ў вёсцы вёў яго бессямейны брат. Галавач. // Які праходзіць у адзіноце, без сям’і. Бессямейнае жыццё. / у знач. наз. бессяме́йны, ‑ага, м. Інтэрнат для бессямейных.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

общежи́тие

1. (помещение) агу́льнае памяшка́нне, інтэрна́т, -та м.;

2. (нормы общественной жизни) супо́льнае жыццё;

3. (повседневность) штодзённае жыццё.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

катлава́н, ‑а, м.

Выемка ў грунце, прыгатаваная для закладкі фундамента якога‑н. збудавання. Катлаван пад галоўны корпус электрастанцыі. □ Кожнай брыгадзе выдаваліся лапаты, усе накіроўваліся на адзін аб’ект — капаць катлаваны для падмуркаў пад інтэрнат. Грахоўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)