інтэрна́т, -а, М -на́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Памяшканне для пражывання навучэнцаў пры навучальнай установе.

І. ліцэя.

Студэнцкі і.

2. Памяшканне для пражывання асоб, якія працуюць на пэўным прадпрыемстве і не маюць уласнага жылля.

Жыць у заводскім інтэрнаце.

3. Стацыянарная ўстанова спецыяльнага ўтрымання хворых, інвалідаў, састарэлых і інш.

Псіханеўралагічны і.

4. Школа, у якой вучні жывуць і знаходзяцца на частковым дзяржаўным забеспячэнні.

Вучыцца ў інтэрнаце.

○

Школа-інтэрнат — навучальная ўстанова, дзе дзеці жывуць і вучацца.

|| прым. інтэрна́цкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

інтэрна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. інтэрна́т інтэрна́ты
Р. інтэрна́та інтэрна́таў
Д. інтэрна́ту інтэрна́там
В. інтэрна́т інтэрна́ты
Т. інтэрна́там інтэрна́тамі
М. інтэрна́це інтэрна́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

інтэрна́т м.

1. интерна́т, общежи́тие ср.;

2. (закрытое учебное заведение) интерна́т;

шко́ла-і. — шко́ла-интерна́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

інтэрна́т, ‑а, М ‑наце, м.

Памяшканне для сумеснага жыцця асоб, якія вучацца ў адной навучальнай установе або працуюць на адным прадпрыемстве. Студэнцкі інтэрнат. □ На вяселле Андрэй запрасіў хлопцаў, з якімі жыў у заводскім інтэрнаце. Шахавец.

•••

Школа-інтэрнат гл. школа.

[Ад лац. internus — унутраны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

інтэрнат

т. 7, с. 286

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

інтэрна́т м Wóhnheim n -(e)s, -e;

шко́ла-інтэрна́т Internát n -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

інтэрна́т

(ад лац. internus = унутраны)

1) памяшканне для сумеснага пражывання людзей, якія вучацца ў адной навучальнай установе або працуюць на адным прадпрыемстве;

школа-і. — школа, у якой дзеці вучацца і жывуць;

2) установа сістэмы сацыяльнага забеспячэння для інвалідаў і састарэлых.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Шко́ла-Інтэрна́т

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз.
Н. Шко́ла-Інтэрна́т
Р. Шко́лы-Інтэрна́та
Д. Шко́ле-Інтэрна́ту
В. Шко́лу-Інтэрна́т
Т. Шко́лай-Інтэрна́там
М. Шко́ле-Інтэрна́це

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шко́ла-інтэрна́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. шко́ла-інтэрна́т шко́лы-інтэрна́ты
Р. шко́лы-інтэрна́та шко́л-інтэрна́таў
Д. шко́ле-інтэрна́ту шко́лам-інтэрна́там
В. шко́лу-інтэрна́т шко́лы-інтэрна́ты
Т. шко́лай-інтэрна́там
шко́лаю-інтэрна́там		 шко́ламі-інтэрна́тамі
М. шко́ле-інтэрна́це шко́лах-інтэрна́тах

Крыніцы: krapivabr2012, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

шко́ла-інтэрна́т ж. шко́ла-интерна́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)