абязлю́дзелы, ‑ая, ‑ае.
Які стаў бязлюдным, пустэльным. Абязлюдзелы інтэрнат. □ Вецер халодны скуголіць Над абязлюдзелым полем. Глебка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)