кі́рха, ‑і, ДМ ‑рсе, ж.
Лютэранскі храм.
[Ад ням. Kirche — царква.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бажні́ца ’ўсякі нехрысціянскі храм, акрамя яўрэйскага’ (Шат.); ’паліца або шафка пад абразамі’ (Касп.). Рус. божни́ца ’царква; язычаскі храм’, укр. божни́ця. Параўн. польск. bożnica (раней кожная царква; сёння толькі яўрэйская; Брукнер, 34), ст.-чэш. božnicě ’язычаскі храм’. Ад бог (гл.). Фасмер, 1, 184 (там і некаторая літ-pa), прыводзіць паралелі, якія тлумачаць значэнне ’язычаскі, яўрэйскі храм’: гоц. gudhûs іюдзейскі храм’, ст.-ісл. godahûs ’язычаскі храм’. Трубачоў (Этимология, 1965, 30) хоча бачыць сувязь паміж слав. božьnіса і іран. *bagina‑ ’храм’, што, аднак, досыць праблематычна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
свяці́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.
1. Храм (уст.).
С. аракулаў.
2. перан. Месца, якое выклікае пачуццё глыбокай павагі і пашаны (высок.).
С. навукі (цэнтр навуковай думкі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
буды́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да будызму. Будыйскае вучэнне. Будыйскі храм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індуі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да індуізму. Індуісцкі храм. Індуісцкая філасофія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
па́гада, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Будыйскі храм у краінах Далёкага Усходу.
[Скажонае санскр. «бхагават» — божы, святы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пантэо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Манументальны будынак — месца пахавання славутых дзеячаў.
2. У старажытных грэкаў і рымлян: храм, прысвечаны ўсім багам.
3. Сукупнасць багоў якой-н. рэлігіі (кніжн.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Феми́да
1. миф. Фемі́да, -ды ж.;
весы́ Феми́ды ва́гі Фемі́ды;
служи́тели Феми́ды ирон. слу́жкі Фемі́ды;
храм (алта́рь) Феми́ды храм (алта́р) Фемі́ды;
2. астр. Фемі́да, -ды ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скі́нія, ‑і, ж.
Уст. У біблейскім паданні — пераносны храм у выглядзе шатра, які быў у старажытных яўрэяў да пабудавання храма ў Іерусаліме.
[Грэч. skēnē — шацёр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ка́пішча ’культавае збудаванне ўсх. і прыбалт. славян з часоў паганства’ (ТСБМ), ’месца, дзе закопваюць здохлую жывёлу’ (Бяльк.). Укр., рус. капище ’паганскі храм’, арханг. ’месца звозу лесу, звалка’. Ст.-рус. запазычанне са ст.-слав. капище ’храм’ < капь ’з’ява, вобраз, прывід’ > ’статуя, выява’ < ст.-чуваш. *käp, сучаснае чуваш. päk, уйгурск. kep ’форма, карціна’, ст.-тур. gib ’карціна’ (Фасмер, 2, 185; Шанскі, 2 (К), 35).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)