кі́рха, ‑і, ДМ ‑рсе, ж.
Лютэранскі храм.
[Ад ням. Kirche — царква.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Бажні́ца ’ўсякі нехрысціянскі храм, акрамя яўрэйскага’ (Шат.); ’паліца або шафка пад абразамі’ (Касп.). Рус. божни́ца ’царква; язычаскі храм’, укр. божни́ця. Параўн. польск. bożnica (раней кожная царква; сёння толькі яўрэйская; Брукнер, 34), ст.-чэш. božnicě ’язычаскі храм’. Ад бог (гл.). Фасмер, 1, 184 (там і некаторая літ-pa), прыводзіць паралелі, якія тлумачаць значэнне ’язычаскі, яўрэйскі храм’: гоц. gudhûs іюдзейскі храм’, ст.-ісл. godahûs ’язычаскі храм’. Трубачоў (Этимология, 1965, 30) хоча бачыць сувязь паміж слав. božьnіса і іран. *bagina‑ ’храм’, што, аднак, досыць праблематычна.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
свяці́лішча, -а, мн. -ы, -ішч і -аў, н.
1. Храм (уст.).
С. аракулаў.
2. перан. Месца, якое выклікае пачуццё глыбокай павагі і пашаны (высок.).
С. навукі (цэнтр навуковай думкі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
па́гада, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Будыйскі храм у краінах Далёкага Усходу.
[Скажонае санскр. «бхагават» — божы, святы.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
буды́йскі, ‑ая, ‑ае.
Які мае дачыненне да будызму. Будыйскае вучэнне. Будыйскі храм.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
індуі́сцкі, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да індуізму. Індуісцкі храм. Індуісцкая філасофія.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пантэо́н, -а, мн. -ы, -аў, м.
1. Манументальны будынак — месца пахавання славутых дзеячаў.
2. У старажытных грэкаў і рымлян: храм, прысвечаны ўсім багам.
3. Сукупнасць багоў якой-н. рэлігіі (кніжн.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Феми́да
1. миф. Фемі́да, -ды ж.;
весы́ Феми́ды ва́гі Фемі́ды;
служи́тели Феми́ды ирон. слу́жкі Фемі́ды;
храм (алта́рь) Феми́ды храм (алта́р) Фемі́ды;
2. астр. Фемі́да, -ды ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
скі́нія, ‑і, ж.
Уст. У біблейскім паданні — пераносны храм у выглядзе шатра, які быў у старажытных яўрэяў да пабудавання храма ў Іерусаліме.
[Грэч. skēnē — шацёр.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ка́пішча ’культавае збудаванне ўсх. і прыбалт. славян з часоў паганства’ (ТСБМ), ’месца, дзе закопваюць здохлую жывёлу’ (Бяльк.). Укр., рус. капище ’паганскі храм’, арханг. ’месца звозу лесу, звалка’. Ст.-рус. запазычанне са ст.-слав. капище ’храм’ < капь ’з’ява, вобраз, прывід’ > ’статуя, выява’ < ст.-чуваш. *käp, сучаснае чуваш. päk, уйгурск. kep ’форма, карціна’, ст.-тур. gib ’карціна’ (Фасмер, 2, 185; Шанскі, 2 (К), 35).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)