трамбі́н, ‑у, м.
Фермент, які выклікае згусанне крыві.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
трыпсі́н, ‑у, м.
Фермент соку падстраўнікавай залозы, які ўдзельнічае ў расшчапленні бялкоў.
[Ад грэч. thrypsis — размолванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пепсі́н, ‑у, м.
Спец. Неабходны для стрававання фермент страўнікавага соку, здольны расшчапляць бялкі; лякарства з такога ферменту.
[Ад грэч. pepsis — страваванне.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратрамбі́н, ‑у, м.
Складаны бялок у плазме крыві, з якога ўтвараецца фермент трамбін, неабходны для згусання крыві.
[Ад лац. pro — замест, раней і грэч. thrombós — камяк, згустак.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фібрыналізі́н, ‑у, м.
Фермент, які прысутнічае ў плазме крыві, каталізуе расшчапленне фібрыну і садзейнічае растварэнню згусткаў крыві — тромбаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Сычу́г ’адзін з аддзелаў страўніка жвачных жывёл’ (ТСБМ; б.-каш., ст.-дар., пін., Жыв. св.), сычу́к ’страўнік цяляці-сысуна’ (шуміл., Сл. ПЗБ). Укр. сичу́г ’тс’, рус. сычу́г ’тс’. Лічыцца запазычаннем з цюрк., параўн. куман. suzug ’кішка, вантробы’, кыпч. sučuk ’каўбаса’, тур. sudžuk ’тс’; гл. Фасмер, 3, 822 з аглядам літ-ры. Трубачоў (Дополн., там жа; ВЯ, 1960, 3, 68) узводзіць да рус. сы́тить ’сыціць, насычаць’ (гл. сыта), прыводзячы семантычныя паралелі ням. Lab, Labmagen ’сычуг’: laben ’цешыць, даваць асалоду’, асец. axsœn ’сычуг’, axsyn ’стварожваць’; сюды ж сычу́жны (сыр), сычу́жына ’сычужны фермент’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)