сітападо́бны, ‑ая, ‑ае.

Які нагадвае сіта; рашэцісты. Сітападобныя клеткі раслін. Сітападобныя сасуды.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́тны, ‑ая, ‑ае.

1. Прасеяны праз сіта. Сітная мука.

2. Спечаны з прасеянай праз сіта мукі. Гаспадыня напаіла мяне салодкім чаем са свежым, яшчэ цёпленькім, сітным хлебам.. Сяргейчык. / у знач. наз. сі́тны, ‑ага, м. Купіць сітнага.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасе́яцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -е́ецца; зак.

1. Ачысціцца, прайшоўшы праз сіта, рэшата.

2. Пра сыпучае: прасыпацца праз што-н.

|| незак. прасе́йвацца, -аецца і прасява́цца, -а́ецца.

|| наз. прасе́йванне, -я, н. і прасява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

◎ Прасі́так ’сіта’ (Інстр. 1, Шат.). Конфікснае (пра- + -ак) утварэнне ад сіта] параўн. рус. подсгтюк ’сіта невялікіх памераў’. Сюды ж прасіціціцца ’прадрацца’ (аб лакцях у вопратцы) (Касп.), просічаны ’працёрты, сытаваты’ (ТС).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падсі́так, ‑тка, м.

Невялікае сіта для прасявання мукі. Старая Лукашыха, Аўгеня, прыйшла да свае суседкі Югасі пазычыць падсітак прасеяць мукі. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сітаве́ялка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Машына для сартавання прадуктаў памолу (крупкі) пры дапамозе струменя паветра, падведзенага пад сіта.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сі́таватасць, ‑і, ж.

Спец.

1. Хвароба драўніны, якая выклікаецца грыбам (драўніна, сапсаваная ім, напамінае сіта).

2. Уласцівасць сітаватага (у 2 знач.). Сітаватасць рэчыва. Сітаватасць грунту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прасе́яць, -е́ю, -е́еш, -е́е; -е́й; -е́яны; зак.

1. што і чаго. Ачысціць, прапускаючы праз сіта, рэшата.

П. муку.

2. што і без дап. Правесці які-н. час, сеючы што-н.

|| незак. прасе́йваць, -аю, -аеш, -ае (да 1 знач.) і прасява́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е (да 1 знач.).

|| наз. прасе́йванне, -я, н. і прасява́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

перасе́яць, ‑сею, ‑сееш, ‑сее; зак., што.

1. Засеяць нанава. Перасеяць участак.

2. Прасеяць цераз сіта нанава, яшчэ раз. Перасеяць муку.

3. Прасеяць усё, многае. Перасеяць тры мяшкі мукі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імглі́ць, ‑ліць; незак.

Ісці, падаць вельмі дробнымі частымі каплямі (пра дождж); імжэць. Дробны дожджык бесперастанку, Як скрозь сіта, ўсё імгліць. Колас. / у безас. ужыв. На дварэ пачало імгліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)