тхлань, -і, ж. (разм.).

1. Балоцістае месца.

Конь разам з коннікам праваліўся ў т.

2. Гніль, цвіль, сырасць.

Патыхала тхланню.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прамака́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; незак.

1. гл. прамокнуць.

2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Прапускаць цераз сябе вільгаць, сырасць.

Прарызінены плашч не прамакае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разъеда́ть несов., прям., перен. раз’яда́ць;

сы́рость разъеда́ла ка́мни сырасць раз’яда́ла камяні́;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прамака́ць ​1, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

1. Незак. да прамокнуць.

2. Прапускаць вільгаць, сырасць.

прамака́ць ​2, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да прамакнуць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Сыраві́зна ’усялякая зелень, прыдатная для ежы’, ’сырасць’, ’недавараная ежа’ (Нас.), ’што можна есці сырым, негатаваным’ (Сцяшк. Сл.), ’нябеленае льняное палатно’ (ашм., Нар. скарбы). Параўн. каш. sërov́izna ’недагатаванасць; свежасць, сырасць’. Да сыравы (гл.) з суф. ‑ізн‑а, параўн. сырызна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

вільгаць, сырасць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

склеп, -а, мн. скляпы́, скляпо́ў, м.

1. Паглыбленае ў зямлю, закрытае памяшканне для захоўвання прадуктаў, віна, пораху і пад.

Вінны с.

Парахавы с.

2. Закрытае падземнае памяшканне, у якім устанаўліваюцца дамавіны з нябожчыкамі.

Пахавальны с.

|| памянш. скляпо́к, -пка́, мн. -пкі́, -пко́ў, м.

|| прым. скле́павы, -ая, -ае.

Склепавая сырасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Вільготнасць ’сырасць’ (КТС), ст.-бел. вилготность, вилкготность запазычаны з польск. wilgotność (Булыка, Запазыч., 63; Гіст. лекс., 73).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ві́льгаць, ‑і, ж.

Вада, вадкасць. Дрэвы прагнулі вільгаці і спускалі, скручвалі лісце. Шамякін. І вочы.. [маці] затуманіліся, зноў укрыліся здрадніцкай вільгаццю. Лынькоў. // Сырасць. Вечарэла. З балот пацягнула цёплаю вільгаццю. Колас. Вільгаць ішла з лясоў і туманамі асядала на голую зямлю. Чорны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

праня́ць, прайму́, про́ймеш, про́йме; праня́ў, -няла́, -ло́; праймі; праня́ты; зак.

1.(1 і 2 ас. не ўжыв.), каго-што. Прабраць, пранікнуць усярэдзіну.

Сырасць праняла мяне наскрозь.

Праняў холад.

2. перан., каго. Моцна падзейнічаць на каго-н.

Нічым яго не проймеш.

Гэта гора праняло ўсіх да слёз.

3. безас., каго. Пранесці (пра панос; разм.).

|| незак. прайма́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)