суніма́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да суняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

разлютава́цца, -ту́юся, -ту́ешся. -ту́ецца; -ту́йся; зак.

Прыйсці ў лютасць. дайсці да крайняй ступені жорсткасці: раз’юшыцца.

Мачыха так разлютавалася, што нельга было суняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

суня́ты, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад суняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Суніма́ць. Гл. суняць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ушчукну́ць

‘супакоіць, суняць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ушчукну́ ушчукнё́м
2-я ас. ушчукне́ш ушчукняце́
3-я ас. ушчукне́ ушчукну́ць
Прошлы час
м. ушчукну́ў ушчукну́лі
ж. ушчукну́ла
н. ушчукну́ла
Загадны лад
2-я ас. ушчукні́ ушчукні́це
Дзеепрыслоўе
прош. час ушчукну́ўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

угомони́ть сов., разг. уці́шыць; уціхамі́рыць; (успокоить) супако́іць; (унять) суня́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заспако́іць, -о́ю, -о́іш, -о́іць; -о́ены; зак.

1. каго-што. Зрабіць спакойным, супакоіць.

З. расхваляванага чалавека.

2. што. Суняць, зменшыць.

З. боль.

|| незак. заспако́йваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. заспакае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

разжартава́цца, ‑туюся, ‑туешся, ‑туецца; зак.

Разм. Пачаць многа і з захапленнем жартаваць. Разжартаваўся так, што не суняць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заспако́іцца, -о́юся, -о́ішся, -о́іцца; зак.

Суняць свой непакой, узбуджанасць, супакоіцца.

Даведаўшыся пра гэта здарэнне, я доўга не магла з.

◊

Заспакоіцца на дасягнутым — дамогшыся пэўных поспехаў, страціць актыўнасць, энергію.

|| незак. заспако́йвацца, -аюся, -аешся, -аецца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

угамані́ць, ‑маню, ‑моніш, ‑моніць; зак., каго-што.

Разм. Супакоіць, суняць. Радасці не было канца, ледзь угаманілі людзей. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)