обольсти́ть сов. прыва́біць, зачарава́ць; (соблазнить) спакусі́ць; см. обольща́ть;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

искуси́ть сов., уст.

1. (соблазнить) спакусі́ць;

2. (испытать) вы́прабаваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спаку́шаны

1. соблазнённый; искушённый;

2. соблазнённый, обольщённый, совращённый;

1, 2 см. спакусі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зва́біць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., каго-што.

Разм. Прывабіць, спакусіць. [Юлю] ахапіў жах — гэта ж не хто, а яна звабіла дзяцей, завяла іх на каланчу... Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прельсти́ть сов.

1. (соблазнить) спакусі́ць;

2. уст. (привлечь) прыва́біць; (очаровать) зачарава́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Перама́начка фальк. ’той, хто ўмее спакусіць, прывабіць да сябе’ (Нар. Гом.). Да пера- і мані́ць (гл.). Суфікс з ласкальным значэннем — спецыфіка фальклору (песні).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

абману́ць, -ну́, -не́ш, -не́; -нём, -няце́, -ну́ць; -ні́; -ну́ты; зак., каго-што.

1. Схлусіць, наўмысна сказаць каму-н. няпраўду.

2. Увесці ў зман непраўдзівымі адносінамі, ашукаць.

А. пакупніка.

3. Не апраўдаць чыіх-н. спадзяванняў; не выканаць дадзеных абяцанняў, падвесці, падмануць, спакусіць.

Абяцаў быць і абмануў.

|| незак. абма́нваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. абма́н, -у, м. і абма́нванне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

спакуша́ць несов.

1. соблазня́ть; искуша́ть;

2. (девушку, женщину) соблазня́ть, обольща́ть, совраща́ть;

1, 2 см. спакусі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спакушэ́нне ср.

1. искуше́ние;

2. обольще́ние, совраще́ние;

1, 2 см. спакусі́ць;

3. искуше́ние, собла́зн м.

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Празму́ста ’спакушальны’ (Бяльк.). Вытворнае пры дапамозе прыстаўкі пра- (гл.) ад змусіла ’спакуса; дрэнны прыклад’ (Нас., Гарэц.), змусяць ’спакусіць’ (Нас., Гарэц.), параўн. рус. смустійпь, сомустить ’збянтэжыць, спакусіць’, сомусппппель ’спакушальны’, якія разглядаюцца як вынік кантамінацыі мутить і мясти ’бянтэжыць’ (Фасмер, 3, 694), што да *męsti ’бянтэжыць, блытаць’, ітэратыў moüti ’тс’ (гл. муціць© параўн. ст.-бел. смятанная ’бянтэжыцца, хвалявацца’ (Ст.-бе. п. лексікон). На канец беларускага слова, несумненна, паўплываў назоўнік шуста ’падбухторванне’, утвораны ад знушчацца ’глуміцца, здзекавацца’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)