спакусі́ць, -кушу́, -ку́сіш, -ку́сіць; -ку́шаны; зак., каго (што).
1. чым і з інф. Прывабіць чым-н. захапляючым, прыемным.
С. пакупнікоў моднымі таварамі.
2. Дабіцца інтымнай блізкасці.
С. дзяўчыну.
|| незак. спакуша́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. спакушэ́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спакусі́ць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час |
|---|
|
адз. |
мн. |
| 1-я ас. |
спакушу́ |
спаку́сім |
| 2-я ас. |
спаку́сіш |
спаку́сіце |
| 3-я ас. |
спаку́сіць |
спаку́сяць |
| Прошлы час |
|---|
| м. |
спакусі́ў |
спакусі́лі |
| ж. |
спакусі́ла |
| н. |
спакусі́ла |
| Загадны лад |
|---|
| 2-я ас. |
спакусі́ |
спакусі́це |
| Дзеепрыслоўе |
|---|
| прош. час |
спакусі́ўшы |
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
спакусі́ць сов.
1. соблазни́ть; искуси́ть;
ён ~сі́ў мяне́ пайсці́ ў кіно́ — он соблазни́л меня́ пойти́ в кино́;
2. (девушку, женщину) соблазни́ть, обольсти́ть, соврати́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спакусі́ць, ‑кушу, ‑кусіш, ‑кусіць; зак., каго.
1. Прывабіць (чым‑н. прынадным, прыемным і пад.). У свой час .. [Сяргей] думаў Міхася лодкай спакусіць. Шыцік. Кожны прадавец імкнуўся як мага вышэй падняць сваю клетку або жэрдачку, на якой сядзела птушка, каб спакусіць багатых пакупнікоў. Арабей. // Адыграць ролю спакусы, захапіць. Хлопцаў спакусіла рэчка: яны адразу ж парушылі строй, рвануліся да берага. Якімовіч. А можа цябе спакусілі прыгожыя сукенкі і жакеты выпешчаных купецкіх і памешчыцкіх дачок і ты адважыўся прыняць нават іх веру? Паслядовіч. Спакусіў Цабенку ячмень, які спатрэбіўся яму для фермы. Шашкоў. // Прывабіць сваёй прыгажосцю; выклікаць сімпатыю да сябе. Але мяне іншае цікавіць. Раскажы, з кім ты меў спатканне. Што за прыгажуня такая спакусіла цябе? Хто яна, саперніца мая? Машара. Можна сказаць, што.. [Тамара] паставіла сабе за жыццёвую мэту: спакусіць яго, зрабіць палюбоўнікам. Шамякін.
2. Падгаварыць, падбіць на што‑н. нядобрае. І што яшчэ горш, спакусіў на благі ўчынак і легкадумнага таварыша свайго — Барадатага. Лынькоў. Прыйшоў і Пецька, які спакусіў Мішу лавіць сн[е]гіроў. Якімовіч.
3. Пяшчотамі, абяцанкамі дабіцца ад жанчыны (дзяўчыны) інтымнай блізкасці. «Магіла льва» — чуллівая гісторыя разбітага кахання асілка — юнага Машэкі да красуні дзяўчыны Наталькі, якую прывабіў і спакусіў пан. Шынклер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
соблазни́ть сов. спакусі́ць;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
спакуша́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.
Незак. да спакусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаку́слівы, -ая, -ае.
1. Здольны спакусіць (у 1 знач.); прынадны, прывабны, захапляльны.
С. пах суніц.
2. Які абуджае пачуццёвую цягу; сексуальны.
Спакуслівая дзяўчына.
|| наз. спаку́слівасць, -і, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
спаку́шаны, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад спакусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спакушэ́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. спакушаць — спакусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
спаку́сны, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да спакусы, здольны спакусіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)