◎ *Прабе́га, пробега ’смелая, дзейсная жанчына’, прабеглы ’дзейсны, пранырлівы,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ *Прабе́га, пробега ’смелая, дзейсная жанчына’, прабеглы ’дзейсны, пранырлівы,
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Рызыка́нт ’смелы чалавек’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рызыкава́ць, -ку́ю, -ку́еш, -ку́е; -ку́й;
1. Ісці на рызыку, рабіць
2. кім-чым. Падвяргаць каго-, чаго
3. з
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адча́йны, ‑ая, ‑ае.
1. Поўны адчаю, адчайнасці; роспачны.
2. Рашучы, адважны, безразважны; небяспечны,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
а́ховый
1. (плохой, скверный) дрэ́нны, ке́пскі, благі́;
2. (отчаянный, озорной) адча́йны, адва́жны,
а́ховый па́рень адча́йны (адва́жны) хло́пец.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Ты́хо-лы́хо ‘шыта-крыта’ (
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
рызыкава́ць, ‑кую, ‑куеш, ‑куе;
1. Ісці, адважвацца на рызыку, рабіць
2.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
отча́янный
1. (проникнутый отчаянием) ро́спачны, адча́йны;
отча́янный взгляд ро́спачны (адча́йны) по́зірк;
2. (безрассудно смелый) адча́йны; (яростный) шалёны; (опасный) небяспе́чны; (рискованный)
отча́янная голова́ адча́йная галава́;
отча́янное сопротивле́ние адча́йнае (шалёнае) супраціўле́нне;
отча́янное предприя́тие небяспе́чнае (рызыко́ўнае) прадпрые́мства;
отча́янный посту́пок адча́йны ўчы́нак;
3. (сильно увлекающийся чем-л.) заўзя́ты, страшэ́нны;
отча́янный боле́льщик заўзя́ты бале́льшчык;
4. (очень плохой)
отча́янное поведе́ние ве́льмі дрэ́нныя (ніку́ды не ва́ртыя) паво́дзіны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
быць,
I. У самастойнай функцыі:
1. Жыць, існаваць, быць у наяўнасці.
2. Утрымлівацца на працягу нейкага часу.
3. Прысутнічаць, знаходзіцца.
4. Рабіцца, здарацца.
5. Прыходзіць, прыязджаць, прыбываць куды‑н.; наведваць каго‑н.
6.
II. У функцыі дапаможнага дзеяслова ўжываецца:
1. У значэнні звязкі паміж дзейнікам і іменным выказнікам (у цяперашнім часе апускаецца, але часам ужываецца ў кніжнай мове ў 3 ас. адз.).
2. Для ўтварэння складаных форм залежнага стану.
3. Для ўтварэння формы будучага часу абвеснага ладу з неазначальнай формай дзеяслова незакончанага трывання.
4. Для ўтварэння формы будучага складанага часу.
5. У форме будучага часу ў значэнні звязкі цяперашняга часу.
6. У саставе складанага прошлага часу.
•••
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)