са́льда, нескл., н.
Спец. Астатак, розніца паміж прыходам і расходам рахунку. Сальда гандлёвага балансу.
[Іт. saldo.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
упёк, ‑у, м.
Спец. Розніца паміж вагой цеста, пасаджанага ў печ, і вагой выпечанага хлеба.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
непадабе́нства, ‑а, н.
Адсутнасць падабенства; розніца. Першае, што кінулася нам у вочы, гэта непадабенства вуліц. Жычка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ампліту́да, -ы, ДМ -дзе, ж. (спец.).
Размах вагання, найбольшае адхіленне цела, што хістаецца, ад стану раўнавагі; розніца межаў, паміж якімі змяняецца якая-н. пераменная велічыня.
А. хістання маятніка.
А. гадавой тэмпературы.
А. цэн.
|| прым. ампліту́дны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
перапа́д, -а і -у, М -дзе, мн. -ы, -аў, м. (спец.).
1. -а. Ступеньчатае збудаванне для рэгулявання руху вады ў вадасцёку з нахіленым дном.
2. -у. Розніца паміж верхнім і ніжнім узроўнем (вады, тэмпературы, ціску і пад.).
П. ціску.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адро́зненне, -я, н.
1. Непадобнасць, розніца паміж кім-, чым-н., рыса, асаблівасць, якая робіць адметнымі прадмет, з’яву ад іншага прадмета, іншай з’явы.
Істотнае а.
Дыялектныя адрозненні.
2. Ужыв. ў некаторых выразах для абазначэння ўзнагароды, заахвочвання якой-н. дзейнасці.
Знакі адрознення (пра ордэны, медалі).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Розь ’адрозненне’, ’нязгода, сварка’, ’рознагалоссе, супярэчнасць’ (Нас.). З ⁺розьнь, параўн. ст.-рус. рознь ’адрозненне, розніца’, ’варожасць’, сюды ж розь ’асобна’ (Юрч. СНЛ) у прыкладзе-ілюстрацыі: ні дываў ёй грошы, розь елі, паходзіць з въ розьнь. Параўн. рус. дыял. розь ’розніца’, ’нязгода, сварка’. Да розны (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ампліту́да, ‑ы, ДМ ‑дзе, ж.
Розніца межаў, паміж якімі змяняецца якая‑н. пераменная велічыня. Амплітуда хістання маятніка. Амплітуда гадавой тэмпературы. Амплітуда крывянога ціску.
[Ад лац. amplitudo — велічыня.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ро́зница торг. ро́зніца, -цы ж.;
продава́ть в ро́зницу прадава́ць у ро́зніцу (разг. ураздро́б);
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уцэ́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак.; ж.
1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. уцэньваць — уцаніць.
2. Розніца паміж першапачатковай і зніжанай цаной. Сума ўцэнкі складае 5 %.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)