развіва́нне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. развіваць — развіць і развівацца — развіцца.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
рассука́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае і ‑сучу, ‑сучаш, ‑суча; зак.
Развіць, распусціць (што‑н. суканае, ссуканае).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ачалаве́чыць, ‑вечу, ‑вечыш, ‑вечыць; зак., каго-што.
Надзяліць каго‑, што‑н. уласцівасцямі чалавека. // Развіць уласцівасці чалавека ў кім‑, чым‑н.; зрабіць чалавечным, гуманным.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
удаскана́ліць, -лю, -ліш, -ліць; -лены; зак.
1. каго-што. Развіць, зрабіць лепшым, больш дасканалым.
У. вытворчы працэс.
2. што. Зрабіць больш успрымальным, вострым, віртуозным (пачуцці і пад.).
У. музыкальны слых.
|| незак. удаскана́льваць, -аю, -аеш, -ае; наз. удаскана́льванне, -я, н.
|| наз. удаскана́ленне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
развіва́ць несов., в разн. знач. развива́ть; (давать широкий размах чему-л. — ещё) развёртывать; развора́чивать; см. разві́ць
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вы́працаваць, -цую, -цуеш, -цуе; -цуй; -цаваны; зак., што.
1. Зрабіць пэўную колькасць работы; вырабіць.
В. норму.
2. Стварыць, развіць, адпрацаваць.
В. план сумесных дзеянняў.
В. стойкі характар.
В. добры стыль.
|| незак. выпрацо́ўваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. выпрацо́ўванне, -я, н. і выпрацо́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
размата́ць¹, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., што.
Развіць, раскруціць што-н. зматанае; зняць з таго, на што было наматана.
Р. вуду.
◊
Разматаць клубок — высветліць, разблытаць якую-н. складаную, заблытаную справу.
|| незак. размо́тваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. размо́тванне, -я, н. і размо́тка, -і, ДМ -тцы, ж.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
изощри́ть сов. (утончить) вы́танчыць; (обострить) абвастры́ць; (развить) разві́ць; (усовершенствовать) удаскана́ліць; (рафинировать) рафінава́ць; см. изощря́ть;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
прыахво́ціцца, ‑вочуся, ‑воцішся, ‑воціцца; зак.
Развіць у сабе ахвоту, жаданне рабіць што‑н., займацца чым‑н. Прыахвоціцца да спорту. □ Таму і да палявання... [Ладуцька] прыахвоціўся, што, акрамя асалоды, яно давала яшчэ і прыбытак. Арабей.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Разво́й ’свабода, прастор’ (Сцяшк.), ст.-бел. развой ’разгляд, вырашэнне (справы)’ (Ст.-бел. лексікон); рус. дыял. разво́й ’размотка, раскручванне’, польск. rozwój ’развіццё’ і пад. Ад разві́ць (гл. развіцца), як разбой (гл.) ад разбіць; відаць самастойныя ўтварэнні ў славянскіх мовах.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)