добрапрысто́йнасць, ‑і, ж.

Уласцівасць добрапрыстойнага; прыстойнасць. Прытрымлівацца добрапрыстойнасці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́днічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Прытрымлівацца моды; франціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паво́дзіць, -джу, -дзіш, -дзіць; незак.

◊

Паводзіць сябе — прытрымлівацца якіх-н. паводзін, трымаць сябе якім-н. чынам.

Сціпла п. сябе.

Ён паводзіў сябе па-джэнтльменску.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

выко́нваць, -аю, -аеш, -ае; незак., што.

1. гл. выканаць.

2. Строга прытрымлівацца чаго-н.

В. санаторны рэжым.

3. Здзяйсняць, несці грамадзянскія абавязкі.

В. службу.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́пасціць

‘прытрымлівацца посту, каб заслужыць што-небудзь (выпасціць шчасце)’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́пашчу вы́пасцім
2-я ас. вы́пасціш вы́пасціце
3-я ас. вы́пасціць вы́пасцяць
Прошлы час
м. вы́пасціў вы́пасцілі
ж. вы́пасціла
н. вы́пасціла
Загадны лад
2-я ас. вы́пасці вы́пасціце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́пасціўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

приде́рживаться возвр., страд., в разн. знач. прытры́млівацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

славянафі́льстваваць, ‑вую, ‑вуеш, ‑вуе; незак.

Быць славянафілам, прытрымлівацца славянафільскіх поглядаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

экано́мнічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Разм. Быць празмерна эканомным, прытрымлівацца строгай эканоміі; скупіцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэко́рум, ‑у, м.

Кніжн. Знешняя прыстойнасць; абставіны, якія адпавядаюць становішчу або пасадзе. Прытрымлівацца дэкоруму.

[Ад лац. decorum — прыстойнасць.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

духаве́нства, -а, н., зб.

Служыцелі рэлігійнага культу.

Праваслаўнае д.

Каталіцкае д.

Мусульманскае д.

○

Белае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая не дае зароку строга прытрымлівацца бясшлюбнасці.

Чорнае духавенства — частка праваслаўнага духавенства, якая строга прытрымліваецца манаскага зароку не ўступаць у шлюб.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)