штурм, -у, мн. -ы, -аў, м.

Прыступ, рашучая атака ўмацавання, крэпасці.

Ісці на ш. (таксама перан.).

|| прым. штурмавы́, -а́я, -о́е.

Ш. ўзвод.

Штурмавая авіяцыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

при́ступ

1. воен. пры́ступ, -пу м.; (штурм) штурм, род. шту́рму м.;

2. (болезни, гнева и т. п.) пры́ступ, -пу м.; (припадок) прыпа́дак, -дку м.;

3. (доступ) пры́ступ, -пу м., до́ступ, -пу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настальгі́я, ‑і, ж.

Кніжн. Туга па радзіме. Прыступ настальгіі.

[Ад грэч. nśtos — вяртанне і álgos — боль.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

параксі́зм, ‑у, м.

1. Моцны прыступ якой‑н. хваробы або абвастрэнне яе, якое адбываецца перыядычна. Параксізм кашлю.

2. перан. Прыступ якога‑н. душэўнага ўзбуджэння, пачуцця і знешняя яго праява.

[Грэч. paraxysmós — узбуджэнне, раздражненне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Прэ́паліс (прополіс) ’прыступ’ (ігн., Сл. ПЗБ). Аўтары слоўніка параўноўваюць з літ. priepuolis ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

маляры́йны маляри́йный;

м. кама́р — маляри́йный кома́р;

м. — пры́ступ маляри́йный при́ступ;

~ная ста́нцыя — маляри́йная ста́нция

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыпадак, прыступ

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

купі́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што.

1. Спец. Адрэзаць (адразаць), адсячы (адсякаць).

2. У медыцыне — ліквідаваць якую‑н. непажаданую з’яву. Купіраваць прыступ арытміі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

стэнакарды́я, ‑і, ж.

Прыступ рэзкага болю ў вобласці сэрца з прычыны спазмы сасудаў сэрца; грудная жаба. Доктар заключыў, што ў Андрэя стэнакардыя, і адразу накіраваў у палату. Кандрусевіч.

[Ад грэч. stenos — вузкі, цесны і kardia — сэрца.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэўматы́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да рэўматызму, звязаны з рэўматызмам. Рэўматычны прыступ. Рэўматычны боль. □ Даніла Платонавіч сядзеў пад разгалістай грушай у старым крэсле, накрыўшы свае хворыя рэўматычныя ногі цёплай коўдрай, і драмаў. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)