прыпі́сванне, ‑я, н.
Дзеянне паводле знач. дзеясл. прыпісваць — прыпісаць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыпі́ска, -і, ДМ -пі́сцы, мн. -і, -сак, ж.
1. гл. прыпісаць.
2. Дадатак да напісанага.
П. другім чарнілам.
3. часцей мн. Заведама завышаныя, несапраўдныя паказчыкі поспехаў вытворчасці, выканання плана і пад.
Барацьба з прыпіскамі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
адухаві́ць, ‑хаўлю, ‑хавіш, ‑хавіць; зак., каго-што.
Прыпісаць жывёле, рэчы, з’яве рэчаіснасці найвышэйшыя духоўныя здольнасці. // Духоўна ўзвысіць, авысакародзіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адухаві́ць, -хаўлю́, -хаві́ш, -хаві́ць; -хаві́м, -хавіце́, -хавя́ць; -хо́ўлены; зак., каго-што.
1. Духоўна ўзвысіць, авысакародзіць, натхніць (кніжн.).
А. высокімі ідэаламі.
2. Прыпісаць (прыродзе, жывёлінам) вышэйшыя духоўныя здольнасці.
|| незак. адухаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.
|| наз. адухаўле́нне, -я, н.
А. прыроды.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
напрыпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.
Прыпісаць у дадатак да чаго‑н. многа каго‑, чаго‑н. Напрыпісваць лішніх працадзён. Напрыпісваць у дом кватарантаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дапіса́ць, -пішу́, -пі́шаш, -пі́ша; -пішы́; -пі́саны; зак., што.
1. Скончыць пісаць што-н.; напісаць да якога-н. месца.
Д. пісьмо.
Д. пейзаж.
2. Дадаць да напісанага; прыпісаць.
Д. некалькі радкоў.
У ведамасці ўсё можна д.
|| незак. дапі́сваць, -аю, -аеш, -ае.
|| наз. дапі́ска, -і, ДМ дапі́сцы, ж. і дапі́сванне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
прышы́ць, -шы́ю, -шы́еш, -шы́е; -шы́ты; зак., што.
1. Шыючы, прымацаваць.
П. гузік.
2. Прымацаваць, прыбіць (спец.).
П. дошку.
3. перан., каму. Ілжыва прыпісаць што-н., абвінаваціць у чым-н. (разм., неадабр.).
П. справу.
|| незак. прышыва́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.
|| наз. прышыва́нне, -я, н. і прышы́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
папрыпі́сваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.
Прыпісаць усіх, многіх або ўсё, многае. Папрыпісваць прозвішчы ў спісы. Папрыпісваць дапрызыўнікаў да прызыўных участкаў. □ Цар папрыпісваў іх [людзей] вёскамі да рудных промыслаў, прымушаючы адбываць прыгон. У. Калеснік.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
узвярну́ць, -вярну́, -ве́рнеш, -ве́рне; -вярні́; -ве́рнуты; зак., што (разм.).
1. Ускапаць, узараць, узламаць паверхню чаго-н.
Свінні ўзвярнулі двор.
Вецер узвярнуў страху.
2. на каго-што. Падняўшы, наваліць, узваліць.
У. паклажу на воз, на плечы.
3. перан., на каго. Прыпісаць каму-н. чужую віну, незаслужана абвінаваціць.
Усю віну ўзвярнулі на стрэлачніка.
|| незак. узваро́чваць, -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
дапіса́ць, ‑пішу, ‑пішаш, ‑піша; зак., што.
1. Скончыць пісаць што‑н.; напісаць да якога‑н. месца. Дапісаць пісьмо. Дапісаць кнігу да сярэдзіны.
2. Дадаць да напісанага; прыпісаць. А ў канцы дапісалі: «Рады паведаміць вам такую навіну». Якімовіч. [Акцызнік] ведаў і другое — у ведамасці ўсё можна дапісаць. Пташнікаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)