прыпіса́ць, прыпі́сваць
1. (прыбавіць) (hin)zúschreiben* vt, béifügen vt;
2. (зарэгістраваць) registríeren vt, éintragen* vt;
3. (каму-н., што-н.) zúschreiben* vt, zúrechnen vt; j-n für den Úrheber hálten*; etw. (A) für die Úrsache hálten*;
прыпіса́ць каму-н. віну́ j-m die Schuld zúschreiben*; j-m etw. (A) zur Last légen
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
affix
[əˈfɪks]
1.
v.t.
1) прымацо́ўваць, наляпля́ць, накле́йваць
to affix a stamp to a letter — накле́іць ма́рку на ліст
2) дадава́ць, далуча́ць
to affix one’s signature (to a letter) — падпіса́цца (у канцы́ ліста́)
3) ста́віць; прыклада́ць
to affix a seal — паста́віць пяча́тку
4) Figur. прыпі́сваць
to affix blame — прыпіса́ць каму́ віну́
2. [ˈæfɪks]
n.
1) дада́так -ку m.
2) а́фікс -у m. (прыста́ўка або́ су́фікс)
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)