прыно́сіць несов., в разн. знач. приноси́ть; см. прыне́сці

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

гасці́нец¹, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м.

Падарунак (звычайна які-н. ласунак).

Прынесці дзецям г.

|| прым. гасці́нцавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

знасі́ць², знашу́, зно́сіш, зно́сіць; зно́шаны; зак., каго-што.

Занесці куды-н. і прынесці назад.

З. дзіця да ўрача.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

асуро́чыць

‘прынесці няшчасце, папсаваць каго-небудзь, што-небудзь ліхім вокам’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. асуро́чу асуро́чым
2-я ас. асуро́чыш асуро́чыце
3-я ас. асуро́чыць асуро́чаць
Прошлы час
м. асуро́чыў асуро́чылі
ж. асуро́чыла
н. асуро́чыла
Загадны лад
2-я ас. асуро́ч асуро́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час асуро́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

наму́чыць, -чу, -чыш, -чыць; -чаны; зак., каго.

1. Многа, доўга памучыць каго-н., прынесці многа гора, мук.

2. Вельмі стаміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нанасі́ць, -нашу́, -но́сіш, -но́сіць; -но́шаны; зак., што.

Прынесці ў нейкай колькасці за некалькі прыёмаў.

Н. дроў.

|| незак. нано́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

услади́ть сов., уст. наце́шыць, прыне́сці (даць) асало́ду (уце́ху) (каму);

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насуро́чыць

‘прынесці няшчасце, пашкодзіць каму-небудзь, чаму-небудзь (насурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. насуро́чу насуро́чым
2-я ас. насуро́чыш насуро́чыце
3-я ас. насуро́чыць насуро́чаць
Прошлы час
м. насуро́чыў насуро́чылі
ж. насуро́чыла
н. насуро́чыла
Загадны лад
2-я ас. насуро́ч насуро́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час насуро́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ссуро́чыць

‘прынесці няшчасце, пашкодзіць каму-небудзь, чаму-небудзь (ссурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення)’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ссуро́чу ссуро́чым
2-я ас. ссуро́чыш ссуро́чыце
3-я ас. ссуро́чыць ссуро́чаць
Прошлы час
м. ссуро́чыў ссуро́чылі
ж. ссуро́чыла
н. ссуро́чыла
Загадны лад
2-я ас. ссуро́ч ссуро́чце
Дзеепрыслоўе
прош. час ссуро́чыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Прытара́ніць ’прынесці, прыцягнуць’ (рагач., Мат. Гом.). Рус. притара́нить ’прынесці, прыцягнуць што-небудзь цяжкае’. Да тара́ніць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)