ссуро́чыць
‘прынесці няшчасце, пашкодзіць каму-небудзь, чаму-небудзь (ссурочыць каго-небудзь, што-небудзь і без прамога дапаўнення)’
дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
| Будучы час | ||
|---|---|---|
| ссуро́чу | ссуро́чым | |
| ссуро́чыш | ссуро́чыце | |
| ссуро́чыць | ссуро́чаць | |
| Прошлы час | ||
| ссуро́чыў | ссуро́чылі | |
| ссуро́чыла | ||
| ссуро́чыла | ||
| Загадны лад | ||
| ссуро́ч | ссуро́чце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| ссуро́чыўшы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)