вы́піўка, -і, ДМ -ўцы, мн. -і, -півак, ж. (разм.).
1. Выпіванне спіртных напіткаў.
Абед з выпіўкай.
2. Бяседа, пачастунак са спіртным.
Наладзіць выпіўку.
3. Спіртныя напіткі.
На стале было многа выпіўкі і закускі.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заклапо́чанасць, ‑і, ж.
Стан заклапочанага. Люся заўважыла заклапочанасць Зараніка і запытала з хітрынкай: — Што — атрымалі пачастунак? Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
скупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца; незак., на што, з інф. і без дап.
Неахвотна расходаваць, аддаваць; быць празмерна ашчадным.
С. на пачастунак.
Не с. на добрыя словы (перан.: лёгка гаварыць каму-н. прыемнае).
|| зак. паскупі́цца, -плю́ся, -пі́шся, -пі́цца; -пі́мся, -піце́ся, -пя́цца.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
свякро́ўка, ‑і, ДМ ‑роўцы; Р мн. ‑ровак; ж.
Абл. Свякроў. Госці дружна за сталамі Селі ўсе. І свякроўка пачастунак Ім нясе. Ставер.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фундзі́ць, ‑джу, ‑дзіш, ‑дзіць; незак., што.
Разм. Запрашаць каго‑н. і плаціць за пачастунак, забаву, купляць што‑н. каму‑н. у падарунак. Фундзіць марожанае.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Пераём ’пачастунак (за знойдзеную рэч)’ (Федар.). З польск. przejem ’узнагарода за злоўленага’ < przejąć ’пераняць’, ’праняць, ахапіць’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
магары́ч, ‑у, м.
Разм. Пачастунак, які наладжвае той, хто атрымаў прыбытак ад якой‑н. здзелкі. — Матруна, і табе пісьмо! — крыкнула ў расчыненае акно Гэлька. — Магарыч піць пасля зайду! Марціновіч.
[Ад санскр. mahārig — выдаткі.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
часту́нак, ‑нку, м.
Разм. Тое, што і пачастунак. Спрабавалі ў печы новай Праверыць цягу і спячы На стрыжкі — смаляным карчы Усім частунак адмысловы. Танк. Мёд салодкі — дзецям частунак. Хведаровіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
адчастава́ць, ‑тую, ‑туеш, ‑туе; зак., каго.
Разм. Пачаставаць каго‑н.; аддзякаваць пачастункам за пачастунак. Сабастыян Рамашка пачаў тут расказваць, як Савасцей Панебра пасля надумаўся быў чым-небудзь падобным адчаставаць жонку. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
чмя́каць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
Тое, што і чвякаць. Спрытна падбіраючы пачастунак, .. [лось] моцна чмякаў і, відаць, ад задавальнення ківаў сваімі прыгожымі, расхіленымі на бакі лапатападобнымі рагамі. Ляўданскі. Зямля набракла, боты чмякалі па гразі. Хомчанка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)