поспева́ть​II несов. (успевать), разг. паспява́ць, упраўля́цца;

поспева́ть за ке́м-л. паспява́ць (упраўля́цца) за кім-не́будзь.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

поспева́ть​I несов. (созревать), разг. паспява́ць, спець.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспява́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле дзеясл. паспяваць ​2 — паспець ​1 (у 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паспе́ўваць

‘паспяваць што-небудзь і без прамога дапаўнення’

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. паспе́ўваю паспе́ўваем
2-я ас. паспе́ўваеш паспе́ўваеце
3-я ас. паспе́ўвае паспе́ўваюць
Прошлы час
м. паспе́ўваў паспе́ўвалі
ж. паспе́ўвала
н. паспе́ўвала
Загадны лад
2-я ас. паспе́ўвай паспе́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час паспе́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

подоспева́ть несов., разг. падаспява́ць; паспява́ць, з’яўля́цца ў патрэ́бны час.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

паспява́ючы,

1. ‑ая, ‑ае. Дзеепрым. незал. цяпер. ад паспяваць ​3.

2. ‑ая, ‑ае; у знач. прым. Які паспяхова вучыцца, не адстае ў вучобе. Я ў Яўгенні Пятроўны лічыўся паспяваючым вучнем. Грамовіч.

3. у знач. наз. паспява́ючы, ‑ага, м. Той, хто паспяхова вучыцца, не адстае ў вучобе.

4. Дзеепрысл. незак. ад паспяваць ​3.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наспява́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Разм. Уволю, многа паспяваць. Дзяўчынка наспявалася і заціхла. □ Пяюць не наспяваюцца шпакі... Лукша. Зноў садзіліся [людзі] за стол. Наспяваліся ўволю песень. Паўлаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

попе́ть сов. паспява́ць; (много, неоднократно) папаспява́ць, папе́ць; (много, неоднократно) разг. папапява́ць, папапе́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

успева́ть несов.

1. (укладываться во времени) паспява́ць; (к сроку, ко времени — ещё) трапля́ць у час;

2. уст. (делать успехи) рабі́ць по́спехі; (иметь успех) мець по́спех;

3. пед. паспява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

созрева́ть несов.

1. паспява́ць, спець, выспява́ць;

2. перен. выспява́ць; (становиться взрослым) станаві́цца ста́лым (даро́слым).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)