падмята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да падмесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падме́цены, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад падмесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падмята́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. падмятаць — падмесці.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́пратаць

‘прыбраць, падмесці, памыць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. вы́пратаю вы́пратаем
2-я ас. вы́пратаеш вы́пратаеце
3-я ас. вы́пратае вы́пратаюць
Прошлы час
м. вы́пратаў вы́праталі
ж. вы́пратала
н. вы́пратала
Загадны лад
2-я ас. вы́пратай вы́пратайце
Дзеепрыслоўе
прош. час вы́пратаўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

праме́сці, -мяту́, -мяце́ш, -мяце́; -мяцём, -мецяце́, -мяту́ць; -мёў, -мяла́, -ло́; -мяці; -ме́цены; зак., што.

Вымесці, падмесці на ўсім працягу чаго-н.

П. дарожку.

|| незак. прамята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

вы́месці, -мету, -мецеш, -меце; -мецем, -мецеце, -метуць; -меў, -мела; вы́меці; -мецены; зак., што.

1. Падмесці.

В. падлогу.

2. з чаго. Метучы, выдаліць, выкінуць.

В. смецце з хаты.

|| незак. вымята́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Метану́цца ’мільгануць’, ’падмесці, змесці’ (Юрч.), метану́ць ’шпурнуць, кінуць аб зямлю’ (ТС). Да мята́цца, мята́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Вы́пратаць ’прыбраць, памыць, падмесці’ (Касп., Дзмітр., Шн., 1); ’збіць’ (Нас.); ’ачысціць студню ад гразі, хлеў ад гною і г. д.’ (Бір. Дзярж.). Гл. пратаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даме́сці, ‑мяту, ‑мяцеш, ‑мяце; ‑мяцём, ‑мецяце; пр. дамёў, ‑мяла, ‑ло; заг. дамяці; зак., што.

Скончыць месці; падмесці да якога‑н. месца. Дамесці хату. Дамесці двор да паловы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

павымята́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. Вымесці, падмесці ўсё, многае. Павымятаць пакоі. Павымятаць смецце.

2. перан. Разм. Выключыць, выгнаць адкуль‑н. усіх, многіх. Павымятаць гультаёў з брыгады.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)