падрука́ўны, ‑ая, ‑ае.
Які знаходзіцца ўнутры рукаве. Падрукаўная падкладка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
прыкла́д², -у, М -дзе, м.
Дапаможны матэрыял для швейных вырабаў, абутку.
Кравецкі п. (падкладка, гузікі і пад.).
|| прым. прыкладны́, -а́я, -о́е і прыкла́дачны, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
потни́к м. по́тнік, -ка м., падкла́дка, -кі ж.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
по́тнік, ‑а, м.
Мяккая падкладка з лямцу і скуры для засцярогі спіны каня ад намулаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
падкайда́ннікі, ‑аў; адз. падкайданнік, ‑а, м.
Гіст. Падкладка (скураная або з якога‑н. іншага матэрыялу) пад кайданы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ша́йба, -ы, мн. -ы, -аў, ж.
1. Падкладка пад гайку ці плешку шрубы ў выглядзе плоскага металічнага кольца.
2. Невялікі цяжкі гумавы дыск, які ўжыв. пры гульні ў хакей.
Шайбу! (вокліч хакейных балельшчыкаў, якія падахвочваюць ігракоў).
|| прым. ша́йбавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
падшэ́ўка, ‑і, ДМ ‑шэўцы; Р мн. ‑шэвак; ж.
Тое, што і падкладка (у 1 знач.). Полы.. вопраткі абвісалі ўніз, з-пад іх спрабавала абвісаць падшэўка. Чорны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ла́сцікавы 1, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ласціку 1. Ласцікавы цэх. // Зроблены з ласціку. Ласцікавая падкладка.
ла́сцікавы 2, ‑ая, ‑ае.
Які мае адносіны да ласціку 2. Ласцікавая вытворчасць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Падло́га 1 ’насціл у памяшканні, па якім ходзяць; пол (пераважна ў жыллёвым памяшканні)’. З польск. podłoga ’тс’ (Махэк, 120), якое ад dłażyć ’рабіць насціл’ (Брукнер, 425).
Падло́га 2 ’падвалкі’ (Мат. Гом.), ’падаконнік; падсцілка’ (Бяльк.). Рус. подло́га ’падкладка, падвалю’, укр. підлі́жкі ’вялікія камні, якія падкладваюцца пад асноўныя бярвёны хаты, калі месца няроўнае’, підло́га ’два пярэднія і два заднія слупы ў кроснах’, чэш. podloha, podložka ’падстаўка; падкладка’, серб.-харв. по̏длог, по̏длога ’падсцілка, падкладка, падстаўка, фундамент’, славен. podlóga ’парог; ніжняе бервяно’, балг. подлога ’падкладка, падножка, падстаўка’. Аддзеяслоўнае вытворнае ад podložiti < ložiti (гл. лажы́ць).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
паднара́д, ‑а, М ‑радзе, м.
Спец. Падкладка ў абутку ад пад’ёму да наска. Падшыць паднарад пад перады. □ Белы паднарад халяў і шырокія кішэні галіфэ.. рабілі.. [Пашку] нязграбным, чымсьці падобным на маладога пеўніка... Паўлаў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)