выцу́кваць

‘падахвочваць, падбіваць, падбухторваць каго-небудзь, што-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. выцу́кваю выцу́кваем
2-я ас. выцу́кваеш выцу́кваеце
3-я ас. выцу́квае выцу́кваюць
Прошлы час
м. выцу́кваў выцу́квалі
ж. выцу́квала
н. выцу́квала
Загадны лад
2-я ас. выцу́квай выцу́квайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час выцу́кваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

захо́чваць

‘выклікаць у каго-небудзь ахвоту, падахвочваць каго-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. захо́чваю захо́чваем
2-я ас. захо́чваеш захо́чваеце
3-я ас. захо́чвае захо́чваюць
Прошлы час
м. захо́чваў захо́чвалі
ж. захо́чвала
н. захо́чвала
Загадны лад
2-я ас. захо́чвай захо́чвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час захо́чваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

падахво́чванне (да чаго) ср. побужде́ние (к чему); подстрека́тельство; подзадо́ривание; см. падахво́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подви́нчивать несов.

1. падшрубо́ўваць; (подвёртывать) падкру́чваць;

2. перен., разг. падаграва́ць, падахво́чваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

прыганя́ць, ‑яю, ‑яеш, ‑яе; незак.

1. Незак. да прыгнаць.

2. Разм. Прымушаць, падахвочваць што‑н. рабіць. Любу не прыганялі дома рабіць. Мурашка. — Пі, сынку, еш, сынку, — прыганяла мяне Вара. — Хіба ж такія госці ў нас часта бываюць? Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Падняхве́рывацца ’згаджацца; абяцаць (легкадумна)’ (Юрч.), падняхверываць ’падбухторваць, падахвочваць’ (Юрч.). Няясна. Магчыма, да ахвяра (гл.); першапачаткова паднеахверывацца, потым у выніку рэдукцыі галоснага пад- няхверувацца. Не можа быць паразітнай устаўкай, параўн. маг. ніхаліпа ’халепа, нянасце’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

падахво́чванне, ‑я, н.

1. Дзеянне паводле знач. дзеясл. падахвочваць — падахвоціць.

2. Словы, якімі выклікаюць, падтрымліваюць жаданне што‑н. рабіць. Ужо даўно ўзмакрэла спіна, кроплі поту сцякалі па твары, але працаваць пад жарты і падахвочванні дзядзькі Мікіты было надзвычай прыемна і лёгка. Сіўцоў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

побужда́ть несов. (заставлять) прымуша́ць; (вызывать желание) падахво́чваць, заахво́чваць; (склонять к чему-л.) схіля́ць; (стимулировать) стымулява́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

охо́та​II (желание) ахво́та, -ты ж.;

возбужда́ть охо́ту заахво́чваць, падахво́чваць;

◊

охо́та пу́ще нево́ли посл. ахво́та горш няво́лі.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

падахво́чвацца несов.

1. (брать на себя исполнение какого-л. дела) вызыва́ться, бра́ться;

2. страд. побужда́ться; подгова́риваться; подстрека́ться, подзадо́риваться; разохо́чиваться; см. падахво́чваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)