выцу́кваць
‘падахвочваць, падбіваць, падбухторваць каго-небудзь, што-небудзь’
дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне
| Цяперашні час | ||
|---|---|---|
| выцу́кваю | выцу́кваем | |
| выцу́кваеш | выцу́кваеце | |
| выцу́квае | выцу́кваюць | |
| Прошлы час | ||
| выцу́кваў | выцу́квалі | |
| выцу́квала | ||
| выцу́квала | ||
| Загадны лад | ||
| выцу́квай | выцу́квайце | |
| Дзеепрыслоўе | ||
| выцу́кваючы | ||
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)