некрэдытаздо́льны, ‑ая, ‑ае.

Які не можа пагасіць крэдыт, вярнуць доўг. Некрэдытаздольная гаспадарка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

потуши́ть​I сов. (погасить) патушы́ць, пагасі́ць;

потуши́ть свечу́ патушы́ць све́чку.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пага́шаны

1. пога́шенный, поту́шенный; заду́тый;

2. пога́шенный;

1, 2 см. пагасі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

непага́сны, ‑ая, ‑ае.

Паэт. Такі, што не гасне, якога нельга пагасіць. Табе к росквіту шлях асвятляюць Непагасныя зоры Крамля. Астрэйка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пага́шаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад пагасіць.

2. у знач. прым. Які спыніў сваё дзеянне, страціў сілу. Пагашаная марка. Пагашаны білет.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ператушы́ць ​1, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Патушыць, пагасіць усё, многае. Ператушыць усе свечкі. Ператушыць лямпы.

ператушы́ць ​2, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Падвергнуць тушэнню ўсё, многае.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паце́пліць ’вытапіць (грубку)’ (Нас.; мядз., паст., Сл. ПЗБ). Рус. потеплить (свечку перад іконай) ’запаліць, каб свечка пагарэла, а потым пагасіць яе’. Да цяпло, цёплы (гл.). Магчыма, гэта калька-балтызм, параўн. літ. šildyti, apšildyti ’апальваць, тапіць’ — šiltis, šiluma ’цяпло’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

затушы́ць, ‑тушу, ‑тушыш, ‑тушыць; зак., што.

Спыніць гарэнне чаго‑н.; патушыць, пагасіць. Затушыць папяросу. Затушыць лямпу. Затушыць пажар. // перан. Спыніць, заглушыць. — Калі я і кахаў яе, то гэта, можа, ад таго, каб затушыць нейкі боль. Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

патушыць, пагасіць, загасіць, задзьмуць / вадкасцю: заліць

Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)

Га́сіць ’моцна стукаць, біць’ (БРС, Янк. III). Няясна.

Гасі́ць ’гасіць’ (БРС, Касп.), сюды ж га́снуць (БРС). Рус. гаси́ть, укр. гаси́ти, польск. gasić, чэш. hasiti, ст.-слав. гасити, балг. гася́ і г. д. Прасл. *gasiti, *gašǫ. Лічыцца роднасным з літ. gèsti ’пагаснуць, гаснуць’, gesýti ’гасіць’, грэч. σβῶσαι ’пагасіць’ і г. д. Гл. Фасмер, і, 396; падрабязней Слаўскі, 261; Траўтман, 86. Агульны агляд сітуацыі гл. у Трубачова, Эт. сл., 6, 104–105.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)