пагасі́ць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. пагашу́ пага́сім
2-я ас. пага́сіш пага́сіце
3-я ас. пага́сіць пага́сяць
Прошлы час
м. пагасі́ў пагасі́лі
ж. пагасі́ла
н. пагасі́ла
Загадны лад
2-я ас. пагасі́ пагасі́це
Дзеепрыслоўе
прош. час пагасі́ўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)

пагасі́ць гл. гасіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагасі́ць сов.

1. погаси́ть, потуши́ть; (свечу, лампу — ещё) заду́ть;

2. (сделать недействительным) погаси́ть;

п. ма́рку — погаси́ть ма́рку;

п. запазы́чанасць — погаси́ть задо́лженность;

п. абліга́цыю — погаси́ть облига́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагасі́ць, ‑гашу, ‑гасіш, ‑гасіць; зак., што.

1. Спыніць гарэнне; патушыць. Пагасіць лямпу. □ [Кавалёва] пагасіла агонь і лягла ў пакоіку з дзецьмі. Дуброўскі.

2. перан. Не даць развіцца (пра пачуцці, перажыванні і пад.). Пагасіць гнеў. □ Хай аднаму мне сэрца коле, Я пагашу ў душы свой боль. Прыходзька. Вейкі прыжмурыліся, пагасілі агонь нянавісці, які нечакана ўспыхнуў у самай глыбіні вачэй. Новікаў.

3. Спыніць дзеянне чаго‑н., ліквідаваць што‑н. Пагасіць паштовую ларку. Пагасіць аблігацыю. □ Асобам, якія маюць запазычанасць па абанементнай плаце, прапануецца неадкладна яе пагасіць. «Звязда».

4. Спец. Зменшыць сілу, дзеянне чаго‑н. Пагасіць парашут.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пагасі́ць

1. (агонь) (áus)löschen vt;

2. фін (пазыку і пад.) tílgen vt, begléichen* vt, löschen vt;

пагасі́ць пазы́ку ein Dárlehen ábzahlen [tilgen];

3.:

пагасі́ць ма́ркі Márken entwérten [stémpeln]

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

гасі́ць, гашу́, га́сіш, га́сіць; незак., што.

1. Спыняць гарэнне; тушыць.

Г. свечку.

2. перан. Перашкаджаць развіццю чаго-н.; заглушаць (жаданні, пачуцці).

Г. ініцыятыву.

3. Змяншаць ці спыняць дзеянне чаго-н. (спец.).

Г. хістанні.

Г. скорасць.

4. Рабіць што-н. несапраўдным, непрыгодным для далейшага ўжывання.

Г. доўг.

Г. паштовыя маркі.

5. Моцна ўдараць па чым-н. (разм.).

Г. абухом па дзвярах.

○

Гасіць вапну — дабаўляць вады ў вапну, каб атрымаць з яе белы парашок — будаўнічую гашаную вапну.

|| зак. загасі́ць, -гашу́, -га́сіш, -га́сіць; -га́шаны (да 1 знач.) і пагасі́ць, -гашу́, -га́сіш, -га́сіць; -га́шаны.

|| наз. гашэ́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

непага́сны, -ая, -ае (высок.).

Такі, што не гасне, якога нельга пагасіць.

Непагасныя зоры.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

погаси́ть сов.

1. патушы́ць, пагасі́ць;

2. перен. пагасі́ць; см. погаша́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пагаша́ць несов. погаша́ть; см. пагасі́ць 2

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утуши́ть​I сов., прост. пагасі́ць, патушы́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)