насла́ть сов. насла́ць, мног. панасыла́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насла́ны ​1, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслаць ​1.

насла́ны ​2, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад наслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

панасыла́ць, -а́ю, -а́еш, -а́е; -а́ны; зак., каго-што.

Наслаць¹, прыслаць вялікую колькасць каго-, чаго-н.

П. людзей на рамонт дарогі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

насціла́ць несов. настила́ть; см. насла́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насла́ны I в разн. знач. на́сланный; см. насла́ць I

насла́ны II на́стланный; см. насла́ць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насціла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наслаць ​2.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

насыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да наслаць ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

настла́ть сов.

1. насла́ць, мног. панасціла́ць;

2. (намостить) намасці́ць, насла́ць, мног. панасціла́ць; (покрыть) пакры́ць; (пол) палажы́ць; (мостовую камнем) вы́брукаваць, забрукава́ць; см. настила́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

насыла́ць несов., в разн. знач. насыла́ть; см. насла́ць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

панасыла́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-чаго.

Наслаць ​1, прыслаць паступова вялікую колькасць каго‑, чаго‑н. Панасылаць пасылак. Панасылаць людзей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)