1. Прыслаць у вялікай колькасці. Наслаць кніг. Наслаць людзей.
2. Напусціць на каго‑н. няшчасце, бяду і пад. А ліха следам па дарозе За імі ўпотайку бяжыць. Дагнала бедную Марынку, Наслала ёй цяжкую хвор.Колас.— Што ты гаворыш! — не вераць суседзі. — Глядзі, каб не паслаў.. [вядзьмар] на цябе бяды...Якімовіч.
1.чаго. Разаслаць, раскласці, пакласці раўнамерным слоем на паверхні чаго‑н. у якой‑н. колькасці. Замест сеннікоў на нары [хлопцы] наслалі саломы.Карпаў.Павячэраўшы, мы паслалі насечаных яловых лапак, накрылі іх посцілкамі і ляглі.Ляўданскі.
2.што і чаго. Пакласці шчыльна ў рад (дошкі, бярвенне і пад.).
3.што. Зрабіць, пабудаваць насціл (з дошак, бярвення і пад.). Тут хаце і стаць. Шыферам пакрыта. Засталося паслаць падлогу, столь пакласці і — грымі наваселле!Савіцкі.Праз два крокі .. [Шабуніха] адчула галлё, — гэта былі, відаць, рэшткі грэбелькі, якую спехам паслалі былі на падатным грунце.Мележ.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
насла́цьIIгл. насцяліць
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
насла́цьIразм.
1.etw. in Ménge zúschicken [zúsenden*];
2. (напусціцьбядыі г. д.) (vom Hímmel) herábschicken vt, etw. über j-n ergéhen lássen*
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)