надзяле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. надзяляць — надзяліць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адушаві́ць, ‑шаўлю, ‑шавіш, ‑шавіць; зак., што.

Надзяліць уласцівасцямі жывых істот.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ашчо́дрыць

‘абдарыць, надзяліць каго-небудзь, што-небудзь кім-небудзь, чым-небудзь’

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. ашчо́дру ашчо́дрым
2-я ас. ашчо́дрыш ашчо́дрыце
3-я ас. ашчо́дрыць ашчо́драць
Прошлы час
м. ашчо́дрыў ашчо́дрылі
ж. ашчо́дрыла
н. ашчо́дрыла
Загадны лад
2-я ас. ашчо́дры ашчо́дрыце
Дзеепрыслоўе
прош. час ашчо́дрыўшы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

награди́ть сов. узнагаро́дзіць; (одарить) адары́ць, надары́ць; (наделить) надзялі́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

надзе́л, -а і -у, мн. -ы, -аў, м.

1. -у. гл. надзяліць.

2. -а. Зямельны ўчастак, які выдаваўся сялянскай сям’і.

Зямельны н.

|| прым. надзе́льны, -ая, -ае (да 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

надзе́лены

1. наделённый, оделённый;

2. облечённый, наделённый;

1, 2 см. надзялі́ць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

адары́ць, адару́, адо́рыш, адо́рыць; адары́; адо́раны; зак., каго-што.

1. Тое, што і абдарыць.

А. дзяцей цукеркамі.

2. перан. Багата надзяліць якімі-н. якасцямі, здольнасцямі.

Прырода адарыла яго паэтычным талентам.

|| незак. адо́рваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абелару́сіць, ‑рушу, ‑русіш, ‑русіць; зак., каго-што.

1. Выхаваць у традыцыях беларускага нацыянальнага характару і нацыянальнай культуры.

2. Надзяліць рысамі, уласцівымі беларусу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ачалаве́чыць, ‑вечу, ‑вечыш, ‑вечыць; зак., каго-што.

Надзяліць каго‑, што‑н. уласцівасцямі чалавека. // Развіць уласцівасці чалавека ў кім‑, чым‑н.; зрабіць чалавечным, гуманным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

обле́чь​I сов.

1. (одеть) уст. адзе́ць;

2. перен. (покрыть) пакры́ць; (окутать) ахіну́ць;

обле́чь та́йной пакры́ць (ахіну́ць) та́йнай;

3. перен. (воплотить) увасо́біць; (выразить) вы́казаць; нада́ць (што);

обле́чь в слова́ вы́казаць сло́вамі;

обле́чь в фо́рму нада́ць фо́рму;

4. перен. (наделить) надзялі́ць (чым);

обле́чь дове́рием надзялі́ць даве́р’ем;

обле́чь вла́стью надзялі́ць ула́дай;

обле́чь полномо́чиями надзялі́ць паўнамо́цтвамі, нада́ць паўнамо́цтвы; см. облека́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)