осля́к зоол.

1. (дикий осёл) асля́к, -ка́ м.;

2. (мул) мул, род. му́ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

асля́к, ‑а, м.

1. Дзікі асёл.

2. Тое, што і мул ​1.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мули́ца (к мул) мулі́ца, -цы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

по́месь, -і, ж.

1. Жывёліна або расліна, атрыманая ад скрыжавання розных парод, гатункаў.

Мул — п. асла з кабылай.

2. перан. Мешаніна, сумесь чаго-н. разнароднага.

П. натуралізму з пошласцю.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́рмула, -ы, мн. -ы, -мул, ж.

1. Кароткае і дакладнае славеснае выказванне, азначэнне чаго-н.

Выкласці ў сціслых формулах.

2. Умоўнае абазначэнне адносін якіх-н. велічынь, элементаў і пад.

Арыфметычная ф.

Ф. вады.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

по́месь, ‑і, ж.

Парода, патомства, атрыманыя ад скрыжавання жывёлы або раслін розных відаў, народ, гатункаў. Мул — помесь асла з кабылай. // Асобная жывёліна або расліна, атрыманая такім спосабам.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мол 1 ’высокі і доўгі вал у порце’ (ТСБМ). З рус. мол ’тс’ (Крукоўскі, Уплыў, 83), якое з італ. molo ’тс’ (Фасмер, 2, 641).

*Мол 2, ст.-бел. молъ ’мул’ (Карскі, Труды, 312). Да мул (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ил м. глей, род. гле́ю м.; буза́, -зы́ ж., обл. мул, род. му́лу м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Міжня́к ’помесь цецерука з глушцом’ (карм., Мат. Гом.). Відавочна, да мяжа́, рус. перм. межник ’тс’. Параўн. укр. межений ’сярэдні’. Менш верагодны перанос назвы з прасл. mьskъ, mьzgъ: рус., укр. меск ’мул’, ст.-рус. москъ, мъскъ, мъскъ, серб. ст.-слав. мьзгъ, серб.-харв. ма̀згов, мазг, мазак, кайк. mezg, славен. mezȅg, mȅzg ’мул’, чэш. mezek ’лашак’, рум. muşcoiu, алб. mushk, — усе з ілірыйск. крыніцы (Маёр, 293; Міклашыч, 210; Скок, 2, 490; іншыя версіі гл. Фасмер, 2, 697; Бязлай, 2, 182).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мулёўка ’дупло’ (петрык., Шатал.). Няясна. Магчыма, роднасным да яе будзе польск. muleszka ’ракавінка слімака, выкінутая на бераг мора’, якое Варш. сл. (2, 1067) адносіць да muł ’мул, твань, іл’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)