мул, -а, мн. -ы, -аў, м.

Свойская жывёліна: помесь асла з кабылай.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

му́л

‘іл’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. му́л
Р. му́лу
Д. му́лу
В. му́л
Т. му́лам
М. му́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

му́л

‘помесь кабылы і асла’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. му́л му́лы
Р. му́ла му́лаў
Д. му́лу му́лам
В. му́ла му́лаў
Т. му́лам му́ламі
М. му́ле му́лах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

мул мул, род. му́ла м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мул I м., зоол. мул

мул II (род. му́лу) м., разг. ил; плыву́н

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мул ​1, ‑а, м.

Помесь кабылы і асла.

мул ​2, ‑у, м.

Абл. Іл. Зазнаў тут бедны човен гора: Каламі Костусь яго пора І ва ўсе бокі яго круціць, Ды толькі воду каламуціць, Бо тут гразі больш, чым вады, І мулу, рознае брыды. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Мул, гл. Іл

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

мул,

іл.

т. 11, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мул,

гібрыд каня і асла.

т. 11, с. 21

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

мул м. заал. Máultier n -(e)s, -e, Múli n -s, -(s)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)