Ме́нка ’абмен’ (ТС). Да ме́на (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

*Пасталні́к, іван. постолнык ’сенажаць, размешчаная адразу за хатамі’ (Сл. Брэс.). Да пастаўнік (гл.). Мена ‑л‑ замест ‑ў‑/‑в⇉вынік пераводу на палес. гаворку польск. pastewnik, мена а > о — магчыма, пад уплывам лексемы постолы ’лапці’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мені́ннямена’ (валож., Сл. ПЗБ). З польск. mienieniejcʼCmięnič ’мяняць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мнець ’разагравацца і расслабляцца (аб паветры)’ (ТС). Да млець (гл.). Мена лʼ > нʼ.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Лы́мя ’вымя’ (Сцяшк., Інстр. III). Да вы́мя (гл.). Мена в > л, як у лыві́рка (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Ро́шаны ’вырашаны’ (Жд. 3). Да раша́ць (гл.). Мена а > о (пад націскам), як плаці́цьапло́чаны.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Пецяру́к ’рука’ (ТС). З пецярык (гл.), у якім адбылася мена ы > у пад уплывам слова рука.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мяніць ’мяняць’, мяніцца ’мяняцца’ (Гарэц., Нас.), ст.-рус. мѣнитися ’тс’, мѣнити ’мяняць’ (XV ст.). Да прасл. mėniticmėna. Гл. мена, мяняць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Трось-трось ‘трух-трух’ (віл., Сл. ПЗБ). Выклічнік ад дзеяслова трэсці (гл.), мена е > о, як у тро́ска ‘трэска’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Мата́йза ’мужчынскі гальштук’ (Сцяшк.). З англ. neck‑tie ’гальштук’ (магчыма, праз польск. мову). Мена пачатку слова адбылася пад уплывам дзеяслова матаць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)