машчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. масціць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

прамасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што.

Масціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

атарцо́ўваць

‘пакрываць, масціць што-небудзь тарцом’

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. атарцо́ўваю атарцо́ўваем
2-я ас. атарцо́ўваеш атарцо́ўваеце
3-я ас. атарцо́ўвае атарцо́ўваюць
Прошлы час
м. атарцо́ўваў атарцо́ўвалі
ж. атарцо́ўвала
н. атарцо́ўвала
Загадны лад
2-я ас. атарцо́ўвай атарцо́ўвайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час атарцо́ўваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

памасці́ць, ‑машчу, ‑мосціш, ‑мосціць; зак., што.

1. Вымасціць усё, многае.

2. і без дап. Масціць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мо́шчаны, ‑ая, ‑ае.

1. Дзеепрым. зал. пр. ад масціць.

2. у знач. прым. Які мае маставую, замошчаны. Мошчаная вуліца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

машчэ́нне ср. моще́ние; насти́л м.; насти́лка ж.; см. масці́ць 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мо́шчаны

1. прич. мощённый; на́стланный; см. масці́ць 1;

2. прил. мощёный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

настила́ть несов.

1. насціла́ць;

2. (мостить) масці́ць, намо́шчваць, насціла́ць; (покрывать) крыць; (пол) кла́сці; (камнем) брукава́ць, забруко́ўваць;

настила́ть мостову́ю масці́ць ву́ліцу;

настила́ть кры́шу крыць страху́;

настила́ть парке́т кла́сці парке́т;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Масцяры́цца, масцю́рыцца ’масціцца’ (шальч., Сл. ПЗБ). У выніку кантамінацыі масці́ць (масці́цца) і ма́йстар, масты́рыць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Разма́шчываць, размо́шчываць ’разбіраць падлогу’ (Юрч. СНЛ), размасці́ць ’разабраць падлогу’ (там жа). Ад раз- і масці́ць (гл.), параўн. мост ’падлога’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)